کتاب صحیفه سجادیه
45- نیایش، در روز عرفه:
(45) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی یَوْمِ عَرَفَهَ:
لْحَمْدُ لِلّهِ رَبّ الْعَالَمِینَ
اللّهُمّ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ السّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ، رَبّ الْأَرْبَابِ، وَ إِلَهَ کُلّ مَأْلُوهٍ، وَ خَالِقَ کُلّ مَخْلُوقٍ، وَ وَارِثَ کُلّ شَیْءٍ، لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ، وَ لَا یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَیْءٍ، وَ هُوَ بِکُلّ شَیْءٍ مُحِیطٌ، وَ هُوَ عَلَى کُلّ شَیْءٍ رَقِیبٌ.
أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرّدُ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْکَرِیمُ الْمُتَکَرّمُ، الْعَظِیمُ الْمُتَعَظّمُ، الْکَبِیرُ الْمُتَکَبّرُ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْعَلِیّ الْمُتَعَالِ، الشّدِیدُ الْمِحَالِ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الرّحْمَنُ الرّحِیمُ، الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ.
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، السّمِیعُ الْبَصِیرُ، الْقَدِیمُ الْخَبِیرُ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْکَرِیمُ الْأَکْرَمُ، الدّائِمُ الْأَدْوَمُ،
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْأَوّلُ قَبْلَ کُلّ أَحَدٍ، وَ الْآخِرُ بَعْدَ کُلّ عَدَدٍ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الدّانِی فِی عُلُوّهِ، وَ الْعَالِی فِی دُنُوّهِ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ، وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْحَمْدِ
وَ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الّذِی أَنْشَأْتَ الْأَشْیَاءَ مِنْ غَیْرِ سِنْخٍ، وَ صَوّرْتَ مَا صَوّرْتَ مِنْ غَیْرِ مِثَالٍ، وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلَا احْتِذَاءٍ.
أَنْتَ الّذِی قَدّرْتَ کُلّ شَیْءٍ تَقْدِیراً، وَ یَسّرْتَ کُلّ شَیْءٍ تَیْسِیراً، وَ دَبّرْتَ مَا دُونَکَ تَدْبِیراً
أَنْتَ الّذِی لَمْ یُعِنْکَ عَلَى خَلْقِکَ شَرِیکٌ، وَ لَمْ یُوَازِرْکَ فِی أَمْرِکَ وَزِیرٌ، وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ مُشَاهِدٌ وَ لَا نَظِیرٌ.
أَنْتَ الّذِی أَرَدْتَ فَکَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ، وَ قَضَیْتَ فَکَانَ عَدْلًا مَا قَضَیْتَ، وَ حَکَمْتَ فَکَانَ نِصْفاً مَا حَکَمْتَ.
أَنْتَ الّذِی لَا یَحْوِیکَ مَکَانٌ، وَ لَمْ یَقُمْ لِسُلْطَانِکَ سُلْطَانٌ، وَ لَمْ یُعْیِکَ بُرْهَانٌ وَ لَا بَیَانٌ.
أَنْتَ الّذِی أَحْصَیْتَ کُلّ شَیْءٍ عَدَداً، وَ جَعَلْتَ لِکُلّ شَیْءٍ أَمَداً، وَ قَدّرْتَ کُلّ شَیْءٍ تَقْدِیراً.
أَنْتَ الّذِی قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِیّتِکَ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ کَیْفِیّتِکَ، وَ لَمْ تُدْرِکِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَیْنِیّتِکَ.
أَنْتَ الّذِی لَا تُحَدّ فَتَکُونَ مَحْدُوداً، وَ لَمْ تُمَثّلْ فَتَکُونَ مَوْجُوداً، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَکُونَ مَوْلُوداً.
أَنْتَ الّذِی لَا ضِدّ مَعَکَ فَیُعَانِدَکَ، وَ لَا عِدْلَ لَکَ فَیُکَاثِرَکَ، وَ لَا نِدّ لَکَ فَیُعَارِضَکَ.
أَنْتَ الّذِی ابْتَدَأَ، وَ اخْتَرَعَ، وَ اسْتَحْدَثَ، وَ ابْتَدَعَ، وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ.
سُبْحَانَکَ مَا أَجَلّ شَأْنَکَ، وَ أَسْنَى فِی الْأَمَاکِنِ مَکَانَکَ، وَ أَصْدَعَ بِالْحَقّ فُرْقَانَکَ
سُبْحَانَکَ مِنْ لَطِیفٍ مَا أَلْطَفَکَ، وَ رَءُوفٍ مَا أَرْأَفَکَ، وَ حَکِیمٍ مَا أَعْرَفَکَ
سُبْحَانَکَ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَمْنَعَکَ، وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَکَ، وَ رَفِیعٍ مَا أَرْفَعَکَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْحَمْدِ.
سُبْحَانَکَ بَسَطْتَ بِالْخَیْرَاتِ یَدَکَ، وَ عُرِفَتِ الْهِدَایَهُ مِنْ عِنْدِکَ، فَمَنِ الْتَمَسَکَ لِدِینٍ أَوْ دُنْیَا وَجَدَکَ
سُبْحَانَکَ خَضَعَ لَکَ مَنْ جَرَى فِی عِلْمِکَ، وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِکَ مَا دُونَ عَرْشِکَ، وَ انْقَادَ لِلتّسْلِیمِ لَکَ کُلّ خَلْقِکَ
سُبْحَانَکَ لَا تُحَسّ وَ لَا تُجَسّ وَ لَا تُمَسّ وَ لَا تُکَادُ وَ لَا تُمَاطُ وَ لَا تُنَازَعُ وَ لَا تُجَارَى وَ لَا تُمَارَى وَ لَا تُخَادَعُ وَ لَا تُمَاکَرُ
سُبْحَانَکَ سَبِیلُکَ جَدَدٌ. وَ أَمْرُکَ رَشَدٌ، وَ أَنْتَ حَیٌّ صَمَدٌ.
سُبْحَانَکَ قَولُکَ حُکْمٌ، وَ قَضَاؤُکَ حَتْمٌ، وَ إِرَادَتُکَ عَزْمٌ.
سُبْحَانَکَ لَا رَادّ لِمَشِیّتِکَ، وَ لَا مُبَدّلَ لِکَلِمَاتِکَ.
سُبْحَانَکَ بَاهِرَ الْآیَاتِ، فَاطِرَ السّمَاوَاتِ، بَارِئَ النّسَمَات
لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَدُومُ بِدَوَامِکَ
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِکَ.
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یُوَازِی صُنْعَکَ
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَزِیدُ عَلَى رِضَاکَ.
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ کُلّ حَامِدٍ، وَ شُکْراً یَقْصُرُ عَنْهُ شُکْرُ کُلّ شَاکِرٍ
حَمْداً لَا یَنْبَغِی إِلّا لَکَ، وَ لَا یُتَقَرّبُ بِهِ إِلّا إِلَیْکَ
حَمْداً یُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوّلُ، وَ یُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الْآخِرِ.
حَمْداً یَتَضَاعَفُ عَلَى کُرُورِ الْأَزْمِنَهِ، وَ یَتَزَایَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَهً.
حَمْداً یَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَهُ، وَ یَزِیدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِی کِتَابِکَ الْکَتَبَهُ
حَمْداً یُوازِنُ عَرْشَکَ الْمَجِیدَ وَ یُعَادِلُ کُرْسِیّکَ الرّفِیعَ.
حَمْداً یَکْمُلُ لَدَیْکَ ثَوَابُهُ، وَ یَسْتَغْرِقُ کُلّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ
حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ، وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النّیّهِ
حَمْداً لَمْ یَحْمَدْکَ خَلْقٌ مِثْلَهُ، وَ لَا یَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاکَ فَضْلَهُ
حَمْداً یُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِی تَعْدِیدِهِ، وَ یُؤَیّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِی تَوْفِیَتِهِ.
حَمْداً یَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ، وَ یَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ.
حَمْداً لَا حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِکَ مِنْهُ، وَ لَا أَحْمَدَ مِمّنْ یَحْمَدُکَ بِهِ.
حَمْداً یُوجِبُ بِکَرَمِکَ الْمَزِیدَ بِوُفُورِهِ، وَ تَصِلُهُ بِمَزِیدٍ بَعْدَ مَزِیدٍ طَوْلًا مِنْکَ
حَمْداً یَجِبُ لِکَرَمِ وَجْهِکَ، وَ یُقَابِلُ عِزّ جَلَالِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُکَرّمِ الْمُقَرّبِ، أَفْضَلَ صَلَوَاتِکَ،
وَ بَارِکْ عَلَیْهِ أَتَمّ بَرَکَاتِکَ، وَ تَرَحّمْ عَلَیْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً زَاکِیَهً لَا تَکُونُ صَلَاهٌ أَزْکَى مِنْهَا،
وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً نَامِیَهً لَا تَکُونُ صَلَاهٌ أَنْمَى مِنْهَا، وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً رَاضِیَهً لَا تَکُونُ صَلَاهٌ فَوْقَهَا.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً تُرْضِیهِ وَ تَزِیدُ عَلَى رِضَاهُ، وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً تُرْضِیکَ و تَزِیدُ عَلَى رِضَاکَ لَهُ وَ صَلّ عَلَیْهِ صَلَاهً لَا تَرْضَى لَهُ إِلّا بِهَا، وَ لَا تَرَى غَیْرَهُ لَهَا أَهْلًا.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ صَلَاهً تُجَاوِزُ رِضْوَانَکَ، وَ یَتّصِلُ اتّصَالُهَا بِبَقَائِکَ، وَ لَا یَنْفَدُ کَمَا لَا تَنْفَدُ کَلِمَاتُکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلَائِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ،
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِکَ مِنْ جِنّکَ وَ إِنْسِکَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِکَ، وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلَاهِ کُلّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، صَلَاهً تُحِیطُ بِکُلّ صَلَاهٍ سَالِفَهٍ وَ مُسْتَأْنَفَهٍ، وَ صَلّ عَلَیْهِ وَ عَلَى آلِهِ، صَلَاهً مَرْضِیّهً لَکَ وَ لِمَنْ دُونَکَ،
وَ تُنْشِئُ مَعَ ذَلِکَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْکَ الصّلَوَاتِ عِنْدَهَا، وَ تَزِیدُهَا عَلَى کُرُورِ الْأَیّامِ زِیَادَهً فِی تَضَاعِیفَ لَا یَعُدّهَا غَیْرُکَ.
رَبّ صَلّ عَلَى أَطَایِبِ أَهْلِ بَیْتِهِ الّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِکَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَهَ عِلْمِکَ، وَ حَفَظَهَ دِینِکَ، وَ خُلَفَاءَکَ فِی أَرْضِکَ،
وَ حُجَجَکَ عَلَى عِبَادِکَ، وَ طَهّرْتَهُمْ مِنَ الرّجْسِ وَ الدّنَسِ تَطْهِیراً بِإِرَادَتِکَ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَهَ إِلَیْکَ، وَ الْمَسْلَکَ إِلَى جَنّتِکَ
رَبّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاهً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِکَ وَ کَرَامَتِکَ، وَ تُکْمِلُ لَهُمُ الْأَشْیَاءَ مِنْ عَطَایَاکَ وَ نَوَافِلِکَ، وَ تُوَفّرُ عَلَیْهِمُ الْحَظّ مِنْ عَوَائِدِکَ وَ فَوَائِدِکَ.
رَبّ صَلّ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ صَلَاهً لَا أَمَدَ فِی أَوّلِهَا، وَ لَا غَایَهَ لِأَمَدِهَا، وَ لَا نِهَایَهَ لِآخِرِهَا.
رَبّ صَلّ عَلَیْهِمْ زِنَهَ عَرْشِکَ وَ مَا دُونَهُ، وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِکَ وَ مَا فَوْقَهُنّ، وَ عَدَدَ أَرَضِیکَ وَ مَا تَحْتَهُنّ وَ مَا بَیْنَهُنّ، صَلَاهً تُقَرّبُهُمْ مِنْکَ زُلْفَى، وَ تَکُونُ لَکَ وَ لَهُمْ رِضًى، وَ مُتّصِلَهً بِنَظَائِرِهِنّ أَبَداً.
اللّهُمّ إِنّکَ أَیّدْتَ دِینَکَ فِی کُلّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ، وَ جَعَلْتَهُ الذّرِیعَهَ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ أَلّا یَتَقَدّمَهُ مُتَقَدّمٌ، وَ لَا یَتَأَخّرَ عَنْهُ مُتَأَخّرٌ فَهُوَ عِصْمَهُ اللّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَهُ الْمُتَمَسّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ.
اللّهُمّ فَأَوْزِعْ لِوَلِیّکَ شُکْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیْهِ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِیهِ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً، وَ أَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْأَعَزّ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ، وَ قَوّ عَضُدَهُ، وَ رَاعِهِ بِعَیْنِکَ، وَ احْمِهِ بِحِفْظِکَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِکَتِکَ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْأَغْلَبِ.
وَ أَقِمْ بِهِ کِتَابَکَ وَ حُدُودَکَ وَ شَرَائِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ، صَلَوَاتُکَ اللّهُمّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ أَحْیِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِینِکَ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِیقَتِکَ، وَ أَبِنْ بِهِ الضّرّاءَ مِنْ سَبِیلِکَ، وَ أَزِلْ بِهِ النّاکِبِینَ عَنْ صِرَاطِکَ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاهَ قَصْدِکَ عِوَجاً
وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ، وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطّفَهُ وَ تَحَنّنَهُ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ، وَ فِی رِضَاهُ سَاعِینَ، وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَهِ عَنْهُ مُکْنِفِینَ، وَ إِلَیْکَ وَ إِلَى رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ اللّهُمّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِذَلِکَ مُتَقَرّبِینَ.
اللّهُمّ وَ صَلّ عَلَى أَوْلِیَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِینَ بِمَقَامِهِمُ، الْمُتّبِعِینَ مَنْهَجَهُمُ، الْمُقْتَفِینَ آثَارَهُمُ، الْمُسْتَمْسِکِینَ بِعُرْوَتِهِمُ، الْمُتَمَسّکِینَ بِوِلَایَتِهِمُ، الْمُؤْتَمّینَ بِإِمَامَتِهِمُ،
الْمُسَلّمِینَ لِأَمْرِهِمُ، الْمُجْتَهِدِینَ فِی طَاعَتِهِمُ، الْمُنْتَظِرِینَ أَیّامَهُمُ، الْمَادّینَ إِلَیْهِمْ أَعْیُنَهُمُ، الصّلَوَاتِ الْمُبَارَکَاتِ الزّاکِیَاتِ النّامِیَاتِ الْغَادِیَاتِ الرّائِحَاتِ.
وَ سَلّمْ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ، وَ اجْمَعْ عَلَى التّقْوَى أَمْرَهُمْ، وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُئُونَهُمْ، وَ تُبْ عَلَیْهِمْ، إِنّکَ أَنْتَ التّوّابُ الرّحِیمُ، وَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ، وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی دَارِ السّلَامِ بِرَحْمَتِکَ، یَا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ.
اللّهُمّ هَذَا یَوْمُ عَرَفَهَ یَوْمٌ شَرّفْتَهُ وَ کَرّمْتَهُ وَ عَظّمْتَهُ، نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتَکَ، وَ مَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ، وَ أَجْزَلْتَ فِیهِ عَطِیّتَکَ، وَ تَفَضّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِکَ.
اللّهُمّ وَ أَنَا عَبْدُکَ الّذِی أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ قَبْلَ خَلْقِکَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِکَ إِیّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمّنْ هَدَیْتَهُ لِدِینِکَ، وَ وَفّقْتَهُ لِحَقّکَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِکَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِی حِزْبِکَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاهِ أَوْلِیَائِکَ، وَ مُعَادَاهِ أَعْدَائِکَ.
ثُمّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ یَأْتَمِرْ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ یَنْزَجِرْ، وَ نَهَیْتَهُ عَنْ مَعْصِیَتِکَ، فَخَالَفَ أَمْرَکَ إِلَى نَهْیِکَ، لَا مُعَانَدَهً لَکَ، وَ لَا اسْتِکْبَاراً عَلَیْکَ، بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَیّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذّرْتَهُ،
وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِکَ عَدُوّکَ وَ عَدُوّهُ، فَأَقْدَمَ عَلَیْهِ عَارِفاً بِوَعِیدِکَ، رَاجِیاً لِعَفْوِکَ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِکَ، وَ کَانَ أَحَقّ عِبَادِکَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَیْهِ أَلّا یَفْعَلَ.
وَ هَا أَنَا ذَا بَیْنَ یَدَیْکَ صَاغِراً ذَلِیلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً، مُعْتَرِفاً بِعَظِیمٍ مِنَ الذّنُوبِ تَحَمّلْتُهُ، وَ جَلِیلٍ مِنَ الْخَطَایَا اجْتَرَمْتُهُ،
مُسْتَجِیراً بِصَفْحِکَ، لَائِذاً بِرَحْمَتِکَ، مُوقِناً أَنّهُ لَا یُجِیرُنِی مِنْکَ مُجِیرٌ، وَ لَا یَمْنَعُنِی مِنْکَ مَانِعٌ.
فَعُدْ عَلَیّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَى مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمّدِکَ، وَ جُدْ عَلَیّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِیَدِهِ إِلَیْکَ مِنْ عَفْوِکَ،
وَ امْنُنْ عَلَیّ بِمَا لَا یَتَعَاظَمُکَ أَنْ تَمُنّ بِهِ عَلَى مَنْ أَمّلَکَ مِنْ غُفْرَانِکَ،
وَ اجْعَلْ لِی فِی هَذَا الْیَوْمِ نَصِیباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِکَ، وَ لَا تَرُدّنِی صِفْراً مِمّا یَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبّدُونَ لَکَ مِنْ عِبَادِکَ
وَ إِنّی وَ إِنْ لَمْ أُقَدّمْ مَا قَدّمُوهُ مِنَ الصّالِحَاتِ فَقَدْ قَدّمْتُ تَوْحِیدَکَ وَ نَفْیَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْکَ، وَ أَتَیْتُکَ مِنَ الْأَبْوَابِ الّتِی أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا، وَ تَقَرّبْتُ إِلَیْکَ بِمَا لَا یَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْکَ إِلّا بالتّقَرّبِ بِهِ.
ثُمّ أَتْبَعْتُ ذَلِکَ بِالْإِنَابَهِ إِلَیْکَ، وَ التّذَلّلِ وَ الِاسْتِکَانَهِ لَکَ، وَ حُسْنِ الظّنّ بِکَ، وَ الثّقَهِ بِمَا عِنْدَکَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِکَ الّذِی قَلّ مَا یَخِیبُ عَلَیْهِ رَاجِیکَ.
وَ سَأَلْتُکَ مَسْأَلَهَ الْحَقِیرِ الذّلِیلِ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ، وَ مَعَ ذَلِکَ خِیفَهً وَ تَضَرّعاً وَ تَعَوّذاً وَ تَلَوّذاً،
لَا مُسْتَطِیلًا بِتَکَبّرِ الْمُتَکَبّرِینَ، وَ لَا مُتَعَالِیاً بِدَالّهِ الْمُطِیعِینَ، وَ لَا مُسْتَطِیلًا بِشَفَاعَهِ الشّافِعِینَ.
وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلّ الْأَقَلّینَ، وَ أَذَلّ الْأَذَلّینَ، وَ مِثْلُ الذّرّهِ أَوْ دُونَهَا، فَیَا مَنْ لَمْ یُعَاجِلِ الْمُسِیئِینَ، وَ لَا یَنْدَهُ الْمُتْرَفِینَ، وَ یَا مَنْ یَمُنّ بِإِقَالَهِ الْعَاثِرِینَ، وَ یَتَفَضّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِینَ.
أَنَا الْمُسِیءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ.
أَنَا الّذِی أَقْدَمَ عَلَیْکَ مُجْتَرِئاً.
أَنَا الّذِی عَصَاکَ مُتَعَمّداً.
أَنَا الّذِی اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِکَ وَ بَارَزَکَ.
أَنَا الّذِی هَابَ عِبَادَکَ وَ أَمِنَکَ.
أَنَا الّذِی لَمْ یَرْهَبْ سَطْوَتَکَ، وَ لَمْ یَخَفْ بَأْسَکَ.
أَنَا الْجَانِی عَلَى نَفْسِهِ
أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِیّتِهِ.
أَنَا القَلِیلُ الْحَیَاءِ.
أَنَا الطّوِیلُ الْعَنَاءِ.
بِحَقّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ، بِحَقّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیّتِکَ، وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَأْنِکَ، بِحَقّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ،
وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ، بِحَقّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالَاتَهُ بِمُوَالَاتِکَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِکَ، تَغَمّدْنِی فِی یَوْمِی هَذَا بِمَا تَتَغَمّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَیْکَ مُتَنَصّلًا، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً.
وَ تَوَلّنِی بِمَا تَتَوَلّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِکَ وَ الزّلْفَى لَدَیْکَ وَ الْمَکَانَهِ مِنْکَ.
وَ تَوَحّدْنِی بِمَا تَتَوَحّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِکَ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِی ذَاتِکَ، وَ أَجْهَدَهَا فِی مَرْضَاتِکَ.
وَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِتَفْرِیطِی فِی جَنْبِکَ، وَ تَعَدّی طَوْرِی فِی حُدُودِکَ، وَ مُجَاوَزَهِ أَحْکَامِکَ.
وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِی بِإِمْلَائِکَ لِی اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِی خَیْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ یَشْرَکْکَ فِی حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِی.
وَ نَبّهْنِی مِنْ رَقْدَهِ الْغَافِلِینَ، وَ سِنَهِ الْمُسْرِفِینَ، وَ نَعْسَهِ الْمَخْذُولِینَ
وَ خُذْ بِقَلْبِی إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِینَ، وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبّدِینَ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِینَ.
وَ أَعِذْنِی مِمّا یُبَاعِدُنِی عَنْکَ، وَ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ حَظّی مِنْکَ، وَ یَصُدّنِی عَمّا أُحَاوِلُ لَدَیْکَ
وَ سَهّلْ لِی مَسْلَکَ الْخَیْرَاتِ إِلَیْکَ، وَ الْمُسَابَقَهَ إِلَیْهَا مِنْ حَیْثُ أَمَرْتَ، وَ الْمُشَاحّهَ فِیهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ.
وَ لَا تَمْحَقْنِی فِیمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفّینَ بِمَا أَوْعَدْت
وَ لَا تُهْلِکْنِی مَعَ مَنْ تُهْلِکُ مِنَ الْمُتَعَرّضِینَ لِمَقْتِکَ
وَ لَا تُتَبّرْنِی فِیمَنْ تُتَبّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِینَ عَنْ سُبُلِکَ
وَ نَجّنِی مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَهِ، وَ خَلّصْنِی مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى، وَ أَجِرْنِی مِنْ أَخْذِ الْإِمْلَاءِ.
وَ حُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ عَدُوٍّ یُضِلّنِی، وَ هَوًى یُوبِقُنِی، وَ مَنْقَصَهٍ تَرْهَقُنِی
وَ لَا تُعْرِضْ عَنّی إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِکَ
وَ لَا تُؤْیِسْنِی مِنَ الْأَمَلِ فِیکَ فَیَغْلِبَ عَلَیّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِکَ
وَ لَا تَمْنَحْنِی بِمَا لَا طَاقَهَ لِی بِهِ فَتَبْهَظَنِی مِمّا تُحَمّلُنِیهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبّتِکَ.
وَ لَا تُرْسِلْنِی مِنْ یَدِکَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَیْرَ فِیهِ، وَ لَا حَاجَهَ بِکَ إِلَیْهِ، وَ لَا إِنَابَهَ لَهُ
وَ لَا تَرْمِ بِی رَمْیَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَیْنِ رِعَایَتِکَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَیْهِ الْخِزْیُ مِنْ عِنْدِکَ، بَلْ خُذْ بِیَدِی مِنْ سَقْطَهِ الْمُتَرَدّینَ، وَ وَهْلَهِ الْمُتَعَسّفِینَ، وَ زَلّهِ الْمَغْرُورِینَ، وَ وَرْطَهِ الْهَالِکِینَ.
وَ عَافِنِی مِمّا ابْتَلَیْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِیدِکَ وَ إِمَائِکَ، وَ بَلّغْنِی مَبَالِغَ مَنْ عُنِیتَ بِهِ، وَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ، وَ رَضِیتَ عَنْهُ، فَأَعَشْتَهُ حَمِیداً، وَ تَوَفّیْتَهُ سَعِیداً
وَ طَوّقْنِی طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمّا یُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ، وَ یَذْهَبُ بِالْبَرَکَات
وَ أَشْعِرْ قَلْبِیَ الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السّیّئَاتِ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ.
وَ لَا تَشْغَلْنِی بِمَا لَا أُدْرِکُهُ إِلّا بِکَ عَمّا لَا یُرْضِیکَ عَنّی غَیْرُهُ
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبّ دُنْیَا دَنِیّهٍ تَنْهَى عَمّا عِنْدَکَ، وَ تَصُدّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَهِ إِلَیْکَ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التّقَرّبِ مِنْکَ.
وَ زَیّنْ لِیَ التّفَرّدَ بِمُنَاجَاتِکَ بِاللّیْلِ وَ النّهَارِ
وَ هَبْ لِی عِصْمَهً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیَتِکَ، وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُکُوبِ مَحَارِمِکَ، وَ تَفُکّنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ.
وَ هَبْ لِیَ التّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیَانِ، وَ أَذْهِبْ عَنّی دَرَنَ الْخَطَایَا، وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیَتِکَ، وَ رَدّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِکَ، وَ جَلّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِکَ، وَ ظَاهِرْ لَدَیّ فَضْلَکَ وَ طَوْلَکَ
وَ أَیّدْنِی بِتَوْفِیقِکَ وَ تَسْدِیدِکَ، وَ أَعِنّی عَلَى صَالِحِ النّیّهِ، وَ مَرْضِیّ الْقَوْلِ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ، وَ لَا تَکِلْنِی إِلَى حَوْلِی وَ قُوّتِی دُونَ حَوْلِکَ وَ قُوّتِکَ.
وَ لَا تُخْزِنِی یَوْمَ تَبْعَثُنِی لِلِقَائِکَ، وَ لَا تَفْضَحْنِی بَیْنَ یَدَیْ أَوْلِیَائِکَ، وَ لَا تُنْسِنِی ذِکْرَکَ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنّی شُکْرَکَ، بَلْ أَلْزِمْنِیهِ فِی أَحْوَالِ السّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِینَ لِآلْائِکَ، وَ أَوْزِعْنِی أَنْ أُثْنِیَ بِمَا أَوْلَیْتَنِیهِ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَیْتَهُ إِلَیّ.
وَ اجْعَلْ رَغْبَتِی إِلَیْکَ فَوْقَ رَغْبَهِ الرّاغِبِینَ، وَ حَمْدِی إِیّاکَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ
وَ لَا تَخْذُلْنِی عِنْدَ فَاقَتِی إِلَیْکَ، وَ لَا تُهْلِکْنِی بِمَا. أَسْدَیْتُهُ إِلَیْکَ، وَ لَا تَجْبَهْنِی بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِینَ لَکَ، فَإِنّی لَکَ مُسَلّمٌ، أَعْلَمُ أَنّ الْحُجّهَ لَکَ، وَ أَنّکَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ،
وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ، وَ أَهْلُ التّقْوَى، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَ أَنّکَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْکَ بِأَنْ تُعَاقِبَ، وَ أَنّکَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْکَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ.
فَأَحْیِنِی حَیَاهً طَیّبَهً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِیدُ، وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبّ مِنْ حَیْثُ لَا آتِی مَا تَکْرَهُ، وَ لَا أَرْتَکِبُ مَا نَهَیْتَ عَنْهُ، وَ أَمِتْنِی مِیتَهَ مَنْ یَسْعَى نُورُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ.
وَ ذَلّلْنِی بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ أَعِزّنِی عِنْدَ خَلْقِکَ، وَ ضَعْنِی إِذَا خَلَوْتُ بِکَ، وَ ارْفَعْنِی بَیْنَ عِبَادِکَ، وَ أَغْنِنِی عَمّنْ هُوَ غَنِیٌّ عَنّی، وَ زِدْنِی إِلَیْکَ فَاقَهً وَ فَقْراً.
وَ أَعِذْنِی مِنْ شَمَاتَهِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ، وَ مِنَ الذّلّ وَ الْعَنَاءِ، تَغَمّدْنِی فِیمَا اطّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنّی بِمَا یَتَغَمّدُ بِهِ الْقَادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ، وَ الْآخِذُ عَلَى الْجَرِیرَهِ لَوْ لَا أَنَاتُهُ
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَهً أَوْ سُوءاً فَنَجّنِی مِنْهَا لِوَاذاً بِکَ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِی مَقَامَ فَضِیحَهٍ فِی دُنْیَاکَ فَلَا تُقِمْنِی مِثْلَهُ فِی آخِرَتِکَ
وَ اشْفَعْ لِی أَوَائِلَ مِنَنِکَ بِأَوَاخِرِهَا، وَ قَدِیمَ فَوَائِدِکَ بِحَوَادِثِهَا، وَ لَا تَمْدُدْ لِی مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ قَلْبِی، وَ لَا تَقْرَعْنِی قَارِعَهً یَذْهَبُ لَهَا بَهَائِی، وَ لَا تَسُمْنِی خَسِیسَهً یَصْغُرُ لَهَا قَدْرِی وَ لَا نَقِیصَهً یُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَکَانِی.
وَ لَا تَرُعْنِی رَوْعَهً أُبْلِسُ بِهَا، وَ لَا خِیفَهً أُوجِسُ دُونَهَا، اجْعَلْ هَیْبَتِی فِی وَعِیدِکَ، وَ حَذَرِی مِنْ إِعْذَارِکَ وَ إِنْذَارِکَ، وَ رَهْبَتِی عِنْد تِلَاوَهِ آیَاتِکَ.
وَ اعْمُرْ لَیْلِی بِإِیقَاظِی فِیهِ لِعِبَادَتِکَ، وَ تَفَرّدِی بِالتّهَجّدِ لَکَ، وَ تَجَرّدِی بِسُکُونِی إِلَیْکَ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِی بِکَ، وَ مُنَازَلَتِی إِیّاکَ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِی مِنْ نَارِکَ، وَ إِجَارَتِی مِمّا فِیهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ.
وَ لَا تَذَرْنِی فِی طُغْیَانِی عَامِهاً، وَ لَا فِی غَمْرَتِی سَاهِیاً حَتّى حِینٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِی عِظَهً لِمَنِ اتّعَظَ، وَ لَا نَکَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ، وَ لَا فِتْنَهً لِمَنْ نَظَرَ، وَ لَا تَمْکُرْ بِی فِیمَنْ تَمْکُرُ بِهِ،
وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِی غَیْرِی، وَ لَا تُغَیّرْ لِی اسْماً، وَ لَا تُبَدّلْ لِی جِسْماً، وَ لَا تَتّخِذْنِی هُزُواً لِخَلْقِکَ، وَ لَا سُخْرِیّاً لَکَ، وَ لَا تَبَعاً إِلّا لِمَرْضَاتِکَ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلّا بِالِانْتِقَامِ لَکَ.
وَ أَوْجِدْنِی بَرْدَ عَفْوِکَ، وَ حَلَاوَهَ رَحْمَتِکَ وَ رَوْحِکَ وَ رَیْحَانِکَ، وَ جَنّهِ نَعِیمِکَ، وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبّ بِسَعَهٍ مِنْ سَعَتِکَ، وَ الِاجْتِهَادِ فِیمَا یُزْلِفُ لَدَیْکَ وَ عِنْدَکَ، وَ أَتْحِفْنِی بِتُحْفَهٍ مِنْ تُحَفَاتِکَ.
وَ اجْعَلْ تِجَارَتِی رَابِحَهً، وَ کَرّتِی غَیْرَ خَاسِرَهٍ، وَ أَخِفْنِی مَقَامَکَ، وَ شَوّقْنِی لِقَاءَکَ، وَ تُبْ عَلَیّ تَوْبَهً نَصُوحاً لَا تُبْقِ مَعَهَا ذُنُوباً صَغِیرَهً وَ لَا کَبِیرَهً، وَ لَا تَذَرْ مَعَهَا عَلَانِیَهً وَ لَا سَرِیرَهً.
وَ انْزِعِ الْغِلّ مِنْ صَدْرِی لِلْمُؤْمِنِینَ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِی عَلَى الْخَاشِعِینَ، وَ کُنْ لِی کَمَا تَکُونُ لِلصّالِحِینَ، وَ حَلّنِی حِلْیَهَ الْمُتّقِینَ،
وَ اجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْغَابِرِینَ، وَ ذِکْراً نَامِیاً فِی الْآخِرِینَ، وَ وَافِ بِی عَرْصَهَ الْأَوّلِینَ.
وَ تَمّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِکَ، عَلَیّ، وَ ظَاهِرْ کَرَامَاتِهَا لَدَیّ، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِکَ یَدِی، وَ سُقْ کَرَائِمَ مَوَاهِبِکَ إِلَیّ، وَ جَاوِرْ بِیَ الْأَطْیَبِینَ مِنْ أَوْلِیَائِکَ فِی الْجِنَانِ الّتِی زَیّنْتَهَا لِأَصْفِیَائِکَ، وَ جَلّلْنِی شَرَائِفَ نِحَلِکَ فِی الْمَقَامَاتِ الْمُعَدّهِ لِأَحِبّائِکَ.
وَ اجْعَلْ لِی عِنْدَکَ مَقِیلًا آوِی إِلَیْهِ مُطْمَئِنّاً، وَ مَثَابَهً أَتَبَوّؤُهَا، وَ أَقَرّ عَیْناً، وَ لَا تُقَایِسْنِی بِعَظِیمَاتِ الْجَرَائِرِ، وَ لَا تُهْلِکْنِی یَوْمَ تُبْلَى السّرَائِرُ،
وَ أَزِلْ عَنّی کُلّ شَکٍّ وَ شُبْهَهٍ، وَ اجْعَلْ لِی فِی الْحَقّ طَرِیقاً مِنْ کُلّ رَحْمَهٍ، وَ أَجْزِلْ لِی قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِکَ، وَ وَفّرْ عَلَیّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِکَ.
وَ اجْعَلْ قَلْبِی وَاثِقاً بِمَا عِنْدَکَ، وَ هَمّی مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَکَ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَکَ،
وَ أَشْرِبْ قَلْبِی عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طَاعَتَکَ، وَ اجْمَعْ لِیَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدّعَهَ وَ الْمُعَافَاهَ وَ الصّحّهَ وَ السّعَهَ وَ الطّمَأْنِینَهَ وَ الْعَافِیَهَ.
وَ لَا تُحْبِطْ حَسَنَاتِی بِمَا یَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لَا خَلَوَاتِی بِمَا یَعْرِضُ لِی مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِکَ، وَ صُنْ وَجْهِی عَنِ الطّلَبِ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ، وَ ذُبّنِی عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِینَ.
وَ لَا تَجْعَلْنِی لِلظّالِمِینَ ظَهِیراً، وَ لَا لَهُمْ عَلَى مَحْوِ کِتَابِکَ یَداً وَ نَصِیراً، وَ حُطْنِی مِنْ حَیْثُ لَا أَعْلَمُ حِیَاطَهً تَقِینِی بِهَا، وَ افْتَحْ لِی أَبْوَابَ تَوْبَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ رَأْفَتِکَ وَ رِزْقِکَ الْوَاسِعِ، إِنّی إِلَیْکَ مِنَ الرّاغِبِینَ، وَ أَتْمِمْ لِی إِنْعَامَکَ، إِنّکَ خَیْرُ الْمُنْعِمِینَ
وَ اجْعَلْ بَاقِیَ عُمُرِی فِی الْحَجّ وَ الْعُمْرَهِ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ، یَا رَبّ الْعَالَمِینَ، وَ صَلّى اللّهُ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ الطّیّبِینَ الطّاهِرِینَ، وَ السّلَامُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَبَدَ الْآبِدِینَ.
ترجمه :
سپاس خدائى را که پروردگار جهانیان است .
خدایا سپاس ترا اى پدید آورنده آسمانها و زمین اى صاحب بزرگى و اعزاز اى پروردگار پروردگاران، و اى معبود هر معبود و اى آفریننده هر مخلوق و اى وارث هر چیز. توئى آن خدائى که چیزى به او نمىماند، و علم چیزى از او پوشیده نمىماند، و او به هر چیز محیط و همه چیز را نگهدار است. توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که یکتاى بىهمتاى فرد بىمانندى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که کریم به منتهاى کرم و عظیم در نهایت عظمت و بزرگ در کمال بزرگى هستى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که بلند مرتبه و در منتهاى بلندى مقام و شدید الانتقامى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که بخشنده و مهربان و دانا و بر حقیقت اشیاء واقفى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که شنوا و بینا و قدیم و آگاه بر اسرارى و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که کریمى، و در کرم از همه افزونى، و دائم و جاویدى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که پیش از هر چیز آغازى و پس از هر شمار انجامى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که در اوج بلندى خود نزدیک، و در نزدیکى خود بلندى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که صاحب جمال و بزرگى و کبریا و ستایشى. و توئى خدائى که نیست معبودى جز تو که همه چیز را بدون اصل و مایهاى، پدید آوردهاى و صورتها را بدون انگاره نقش بستهاى، و ساختهها را بدون اقتباس ساختهاى. توئى ک هر چیز را به مقیاس حکمت اندازه گرفتهاى، و هر چیز را براى انجام وظیفهاى روبراه کردهاى، و «ما سوا» را سامان بخشیدهاى .
توئى که در آفرینشت شریکى ترا کمک نداده، و در فرمانروائیت وزیرى برایت وزارت نکرده، و ناظر و نظیرى براى تو نبوده. توئى که اراده کردهاى، پس ارادهات لازم گشته، و داورى کردهاى، پس داوریت بر آئین عدل بوده، و حکم کردهاى پس حکمت بر اساس انصاف بنیاد شده. توئى که مکانى ترا فرا نمىگیرد، و در برابر سلطنتت سلطانى بپا نخاسته و برهان و بیانى ترا عاجز نساخته است. توئى که همه چیز را یکایک بشمار آوردهاى، و براى هر چیز مدتى قرار دادهاى، و هر چیز را به مقیاس حکمت اندازه گرفتهاى. توئى که پرواز شاهباز وهم به اوج ذاتت نرسیده، و دست فهم از دامن کیفیتت کوتاه مانده، و مکانى ندارى که به چشم ما درک شود. توئى که پایان ندارى، تا محدود گردى و به چیزى مانند نشدهاى تا به قیاس تمثیل به ادراک در آئى، و فرزندى نیاوردهاى تا زائیده شده باشى. و توئى که ضدى با تو نیست تا با تو منازعه کند و همتائى برایت نیست تا بر تو پیروز شود، و کسى در گوهر با تو شریک نیست تا با تو برابرى کند توئى که آغاز کردهاى و اختراع نمودهاى، و از نو پدید آوردهاى، و نقش تازه بکار بستهاى، و ساختمان هر چه را ساختهاى محکم نهادهاى. منزهى تو! چه بزرگ است شأن تو! و چه بلند است در همه جا منزلت تو! و چه آشکار ساخته است حق را فرقان تو! منزهى تو! اى صاحب لطفى که چه بسیار است لطفت! و اى مهربانى که چه بسیار است مهربانیت! و اى حکیمى که چه بسیار است شناسائیت! منزهى تو! اى پادشاهى که چه عزیز و نیرومند است سلطنتت! و اى صاحب جودى که چه عظیم است توانگریت! و اى بلند پایهاى که چه بلند است پایگاه رفعتت! تو صاحب جمال و بزرگى و کبریاء و ستایشى: منزهى تو! دست خود را به خیرات گشودهاى، و هدایت از جانب تو شناخته شده است پس هر که ترا براى دین یا دنیا طلب کند ترا خواهد یافت. منزهى تو! هر که در عالم علمت گذشته در پیشگاهت خضوع کرده، و هر چه زیر عرش تو است در برابر عظمتت به زانوى خشوع در آمده و همگى آفریدگانت براى تو رشته تسلیم به گردن نهادهاند. منزهى تو! با هیچ یک از حواس برونى و درونى احساس نمىگردى، و با دست سودن و تماس جسم درک نمىشوى،. کسى را نیروى حیله گرى با تو، و دور ساختن تو، و نزاع با تو، و غلبه بر تو، و جدال با تو، و فریب دادن تو، و مکر کردن با تو نیست. منزهى تو! راه تو کوبیده و هموار است، و کار و گفتار تو حق و صواب است، و زنده جاوید و مرجع حاجتها توئى. منزهى تو! گفتارت حکمت، و فرمانت لازم، و ارادهات جازم است. منزهى تو! مشیتت را رد کنندهاى و، کلماتت را تغییر دهندهاى نیست. منزهى تو! اى صاحب آیات درخشان، و اى نقشبند دستگاه آسمان، و اى آفریننده روان انسان. سپاس ترا سپاسى که به دوام تو دائم ماند. و سپاس ترا، سپاسى که به نعمت تو جاوید بپاید. و سپاس ترا، سپاسى که با کردار و احسانت برابر باشد، و سپاس ترا سپاسى که بر خشنودیت بیفزاید. و سپاس و شکر ترا، سپاسى که با سپاس هر سپاسگزارى توأم باشد، و شکرى که شکر هر شاکرى از آن فرو ماند: سپاسى که سزاوار غیر تو نباشد، و وسیله تقرب به غیر تو نشود: سپاسى که موجب دوام سپاس اول گردد، و بوسیله آن دوام سپاس آخر درخواست شود سپاسى که بر گردش زمانها مضاعف گردد، و به افزایشهاى پیاپى فزونى گیرد: سپاسى که حساب داران از شمردنش فرو مانند، و از آنچه نویسندگان در نامهات نوشتهاند افزون شود: سپاسى که با عرش بزرگت هم سنگى کند، و با کرسى بلند پایهات برابرى نماید: سپاسى که ثوابش از جانب تو کامل شود، و مزدش همه مزدها را فرا گیرد: سپاسى که برونش با درون و درونش با صدق نیت موافق باشد: سپاسى که هیچ آفریده بمانند آن ترا سپاس نکرده باشد، و جز تو هیچ کس فضل آن را نشناسد: سپاسى که هر کس در انجامش کوشش کند از جانب تو یارى شود و هر که کمانش را بکشد از نیروى تو تأیید گردد: سپاسى که هر چه سپاس آفریدهاى جمع کند، و هر چه را بعد از این بیافرینى در رشته انتظام کشد: سپاسى که هیچ سپاس از آن به سخن تو نزدیکتر و هیچ کس از آن کس که این گونه سپاس گوید سپاسگزارتر نباشد. سپاسى که به کرمت به سبب فراوانیش موجب افزونى نعمتها شود، و تو خود به آئین تفضل آن را پیاپى با افزونى پیوسته سازى. سپاسى که زیبنده ذات کریم تو باشد، و با عز جلالت برابرى کند. پروردگارا، بر محمد و آل محمد – که برگزیده و پسندیده و گرامى و مقرب است – بهترین رحمتهاى خود را بفرست و او را به کاملترین برکاتت برکت ده، و با کام بخشترین مهربانیت در بارهاش مهربانى کن. پروردگارا بر محمد و آلش رحمت فرست، چنان رحمت پاکیزهاى که پاکیزهتر از آن رحمتى نباشد. و رحمت فرست بر او، رحمت فزایندهاى که فزایندهتر از آن رحمتى صورت نبندد. و رحمت فرست بر او رحمت خشنودئى که رحمتى برتر از آن صورت نبندد . پروردگارا، بر محمد و آلش رحمت فرست. رحمتى که او را خشنود سازد، و از خشنودیش افزون گردد و رحمت فرست بر او رحمتى که ترا خشنود سازد، و بر خشنودیت از او فزونى گیرد. و رحمت فرست بر او رحمتى که جز آن را بر او نپسندى، و غیر او را سزاوار آن رحمت ندانى . پروردگارا، بر محمد و آلش رحمت فرست، رحمتى که صلوات فرشتگان و پیغمبران و رسولان و پیروان ترا به رشته انتظام آورد، و بر صلوات بندگانت از جن و انس و پذیرندگان دعوتت مشتمل باشد، و صلوات هر که را از انواع خلق خود که آفریدهاى و پدید آوردهاى مجتمع سازد. پروردگارا، رحمت فرست بر او و آلش، چنان رحمتى که بر هر رحمت دیرینه و تازهاى محیط باشد. و رحمت فرست برا او و آلش، چنان رحمتى که نزد تو و نزد غیر تو پسندیده باشد، و همراه آن رحمتهائى بیافرینى که هنگام آفریدن آنها رحمتهاى نخستین را دو چندان سازى، و بر گردش روزگار در جریان افزایش گذارى، تا غیر تو کسى آن را نتواند شمرد.
پروردگارا، رحمت فرست بر پاکیزهتران از اهل بیت او که ایشان را براى – قیام به امر خود برگزیدهاى، و خزانه داران علم، و نگهداران دین، و جانشینان خویش در زمین، و حجتهاى خویش بر بندگان خود قرار دادهاى، و ایشان را به خواست خود از پلیدى و آلودگى یکباره پاک کردهاى، و وسیله توسل به خود و راه بهشت خود ساختهاى .
پروردگارا، رحمت فرست بر محمد و آلش، چنان رحمتى که بوسیله آن بخشش و کرامت را در باره ایشان بزرگ گردانى، و همه چیز را از عطایا و تبرعات خود را در باره ایشان کامل سازى، و بهره ایشان را از عوائد و فوائد خود سرشار کنى. پروردگارا، رحمت فرست بر او و بر ایشان، رحمتى که آغازش را حدى، و مدتش را فرجامى، و آخرش را پایانى نباشد. پروردگارا، بر ایشان رحمت فرست، به وزن عرش خود، و آنچه زیر عرش است، و به گنجایش آسمانهایت، و آنچه بالاى آنها است، و به شمار زمینهایت، و آنچه در زیر آنها و میان آنها است. چنان رحمتى که ایشان را بوسیله آن به کمال قرب خود رسانى و براى تو و ایشان مایه خشنودى شود، و جاودانه به نظائر آن رحمتها پیوسته باشد.
خدایا تو در هر زمان دین خود را بوسیله پیشوائى تأیید فرمودهاى که او را براى بندگانت به عنوان علم و در کشورهایت بجاى نورافکن بر پا داشتهاى: پس از آنکه پیمان او را به پیمان خود در پیوسته، و او را وسیله خشنودى خود ساختهاى و طاعتش را واجب کردهاى. و از نافرمانیش بیم دادهاى، و به اطاعت فرمانهایش و به باز ایستادن در برابر نهیش و سبقت نجستن بر او و واپس نماندن از او فرمان راندهاى پس او نگهدار پناهندگان، و ملجأ مؤمنان، و دستاویز متمسکان، و جمال جهانیان است.
خدایا پس ولى خود را به شکر آنچه بر او انعام فرمودهاى. ملهم ساز. و ما را همچنان به شکر نعمت وجود او ملهم فرماى، و او را از جانب خود سلطنتى یارى دهنده عطا فرماى، و درهاى کامیابى و پیروزى را به آسانى بر او بگشاى، و او را به نیرومندترین تکیه گاه خود مدد ده، و پشت گرم ساز. و بازویش را نیرو بخش، و به چشم عنایت منظورش دار، و به نگهداریت حمایتش کن، و به فرشتگانت یاریش ده، و او را به پیروزترین سپاهت امداد فرماى، و کتاب و حدود خود و شریعتها و سنتهاى پیغمبرت را (که رحمتهایت بر او و آل او باد) بوسیله او بپا دار، و آنچه را از نشانههاى دینت که ستمکاران میراندهاند بوسیله او زنده ساز. و زنگ جور ظالمان را به مدد او از شریعتت بزداى، و سختى ناهموارى را بوسیله او از راه خود برطرف کن، و منحرفین از صراط خود را بوسیله او از میان بردار، و آنان را که قصد کج ساختن راه راست تو دارند هلاک نماى، و دل ولى خود را در باره دوستانت نرم کن، و دستش را بر دشمنانت گشوده ساز، و مهربانى و رحمت و عطوفت و شفقتش را بما ارزانى دار، و چنان کن که ما از شنوندگان و مطیعان او شویم، و در راه رضایش پوینده و در نصرت او و دفاع از او یارى کننده باشیم .
و به این وسیله بسوى تو و پیغمبرت که رحمتهایت اى بار خداى بر او و آلش باد تقرب جوئیم . خدایا و رحمت فرست بر دوستان ایشان که معترف به مقام، و تابع راه روشن، و پیرو آثار، و چنگ زننده به دستاویز، و متمسک به دوستى، و مقتدى به امامت، و گردن نهنده فرمان، و کوشنده در طاعت، و منتظر ایام دولت، و چشم دوخته بر ایشانند: رحمتهاى با برکت و پاکیزه و فزایندهاى که بامدادان و شامگاهان در رسند. و درود فرست بر ایشان و بر جانهاشان، و کارشان را بر اساس تقوى فراهم ساز و احوالشان را به صلاح آور، و توبه ایشان را بپذیر زیرا که توئى توبهپذیر مهربان، و بهترین آمرزندگان. و ما را به رحمت خود در دار السلام بهشت با ایشان قرار ده. اى مهربانترین مهربانان .
خدایا این روز عرفه روزى است که آن را تشریف بخشیدهاى، و گرامى داشتهاى، و عظمت دادهاى: رحمتت را در آن گستردهاى، و عفوت را در آن انعام فرمودهاى، و عطایت را در آن فراوان کردهاى، و بوسیله آن بر بندگانت تفضل فرمودهاى . خدایا و من آن بنده توئم که پیش از آفریدنش و پس از خلقتش بر او انعام کردهاى، پس او را از کسانى قرار دادهاى که به دین خود رهبرى نمودهاى و بر انجام حق خود توفیق دادهاى و او را با رشته ولایت و دین خود نگاه داشتهاى، و در حزب خود وارد کردهاى، و به دوستارى دوستانت و دشمنى دشمنانت ارشاد فرمودهاى. با این همه او را فرمان دادهاى پس فرمان نبرده، و منع کردهاى پس باز نایستاده، و از نافرمانى خود نهى کردهاى، پس از طریق امر تو، به نهیت شتافته: نه از روى عناد با تو، و نه از جهت گردن کشى بر تو. بلکه هواى نفسش او را به آنچه تو از آنش رانده و ترساندهاى فرا خوانده و دشمن تو و دشمن او وى را بر آن یارى کرده، تا در حال معرفت به تهدید و امیدوارى به عفو و وثوق به گذشت تو بر آن کار اقدام کرده، در صورتى که او – با وجود آن همه انعامى که در بارهاش فرمودهاى – سزاوارترین بندگان تو بود که به آن کار اقدام نکند. و اینک منم در پیشگاهت که خوار و ذلیل و خاضع و خاشع و ترسان، و به گناه عظیمى که بر دوش کشیدهام و به خطاهاى بزرگى که مرتکب شدهام معترفم، و از عفو تو پناه خواه، و به رحمت تو ملتجیم. و یقین دارم که امان دهندهاى مرا از تو امان نمىدهد، و باز دارندهاى مرا از تو باز نمىدارد. پس در برابر این اعتراف و عقیده ستر و پوششى را که بر گناهکار مىپوشى بر من بپوش، و عفوى را که به تسلیم شونده خود مىبخشى بمن ببخش، و آمرزشى را که چون به شخص امیدوار عطإ؛ههّّ کنى در نظرت بزرگ نمىنماید. بر من انعام نماى. و در این روز مرا بهرهاى قرار ده که بوسیله آن به نصیبى از خشنودى تو برسم. و مرا از چیزى که بندگان کوشا در عبادتت به ارمغان مىآورند تهیدست بر مگردان. و من اگر چه اعمال شایستهاى را که ایشان پیش فرستادهاند، نفرستادهام، ولى توحید ترا نفى اضداد و امثال و اشباه از ترا پیش فرستادهام، و از آن درها که تو خود فرمان دادهاى تا از آن بسوى تو آیند آمدهام، و به آنچه کسى جز با تقرب به آن به قرب تو نرسد تقرب جستهام. آنگاه بازگشت بسوى تو، و خوارى و زارى در پیشگاه تو، و نیکبینى نسبت بتو، و اعتماد به رحمت تو را بدرقه آن کردهام. و امید بتو را، که کم وقتى امیدوار از آن ناامید مىشود، ضمیمه آن ساختهام، و مانند مسئلت شخص حقیر خوار نیازمند فقیر ترسنده امان خواهنده از تو مسئلت کردهام. و به این احوال مسئلتم از روى ترس و زارى و پناه خواهى و ملجأ طلبى است نه از روى گردن کشى کبر آمیز متکبران، و نه از روى بلند پروازى و نه از روى جرأت و خاطر جمعى طاعت کاران، و نه از روى ترفع به اعتماد شفاعت شفیعان. و من گذشته از این اعتراف، کمترین کمتران، و خوارترین خوارتران، و مانند ذرهاى یا کمتر از آنم پس اى کسى که در مؤاخذه بدکاران شتاب نکردهاى، و اسراف کاران را نمىرانى، و اى کسى که به آئین انعام از لغزندگان در مىگذرى و از راه تفضل خطاکاران را مهلت مىدهى. منم آن بدکار معترف خطاکار لغزنده. منم که از روى تجرى در برابر تو قدم فرا نهادهام. منم که از بندگان تو پرده پوشى کرده، و با تو آشکارا به مخالفت برخاستهام. منم که از بندگان تو ترسیده و از تو ایمن شدهام. منم که از هیبت تو نهراسیده و از خشم تو نترسیدهام. من آن جنایتکار در باره خویشم، من آنم که در گرو بلاى خویشتنم. من آن کم آزرمم. من آن گرفتارى رنج طولانیم. ترا قسم مىدهم بحق آنکه او را از خلق خود برگزیدهاى، و او را براى خود پسندیدهاى بحق آنکه او را از آفریدگانت اختیار کردهاى، و براى انجام کار خود گزیده خویش ساختهاى، بحق آنکه طاعتش را به طاعت خود پیوستهاى، و نافرمانیش را مانند نافرمانى خود کردهاى، بحق آنکه دوستیش را به دوستى خود مقرون و دشمنیش را به دشمنى خود منضم ساختهاى، مرا در این روز چنان جامه عفوى بپوشان که بر کسى مىپوشانى، که با حال بیزارى از گناه نزد تو زارى کند و در حال توبه به طلب آمرزشت پناه آورد و مرا به آنگونه که اهل طاعت و قرب و منزلت خود را سرپرستى مىکنى سرپرستى کن، و مرا اختصاص ده به آنچه اختصاص مىدهى کسى را ه به عهده تو وفا کرد، و جانش را در راه به رنج انداخت، و براى خشنودیت خسته کرد. و مرا به کوتاهى در حق تو، و تجاوز از حد خویش در محرمات تو، و گذاشتن از مرز احکامت مؤاخذه مفرماى. و بوسیله مهلت دادن بمن خام و غافلگیرم مساز؛ مانند عافلگیر کردن کسى که خیر خود از من باز گرفت و چنان پنداشت که بهره من تنها بدست او است، و حتى ترا هم در انعام بر من شریک و سهیم نشناخت و مرا از خواب بىخبران، و خواب آلودگى اسرافکاران، و چرت زدن مخذولان بیدار ساز، و دلم را به راهى ببر که طاعتکاران را به آن گماشتهاى و کوشش کنندگان در عبادتت را در آن مسخر ساختهاى، و مسامحه کاران را بوسیله آن رهانیدهاى، و مرا پناه ده از آنچه موجب دوریم از تو شود، و میان من و بهرهام از تو حائل گردد، و از مقصود خویشم باز دارد. و پوئیدن راه خیرات را بسوى خود، و سبقت جستن به آنها را از آنجا که خود فرمودهاى، و منازعه در انجام و اعمال خیر را، بر آن گونه که تو خواستهاى، برایم آسان کن، و در زمره سهلانگاران به تهدید و وعید خود، تباهم مساز. و در جمله کسانى که در معرض دشمنیت در آمدهاند هلاکم مکن، و مرا در عداد منحرفین از را خود در هم مشکن، و از گردابهاى فتنه رهائى ده، و از گلوگاه بلاها خلاص کن، و از غافلگیر شدن در امان دار، و میان من و دشمنى که گمراهى کند، و آرزوئى که هلاکم سازد، و عیبى که مرا فرا گیرد حائل شو، بر آن گونه که از کسانى رو مىگردانى که پس از خشم از ایشان خشنود نمىشوى؛ از من رو مگردان. و از امیدوارى به عطاى خود ناامیدم مکن، که یأس از رحمت بر من غالب شود. و چندان هم نعمت مبخش که طاقت آن را نداشته باشم، و از فزونى محبتى که بر من تحمیل مىکنى گرانبار گردم، و از پا در آیم و مرا از دست فرو مگذار مثل فرو گذاشتن کسى که خیرى در او نباشد و تو با او کارى نداشته باشى و بازگشتى برایش نباشد. و مرا به دور میفکن مانند دور انداختن کسى که از چشم رعایت تو افتاده باشد. و از جانب تو رسوائى او را فرا گرفته باشد بلکه از در افتادن افتادگان و وحشت گمرهان و لغزش فریب خوردگان و از ورطه هلاک شدگان دستگیریم کن، و از گرفتارئى که طبقات غلامان و کنیزانت را به آن دچار کردهاى سلامت بخش و به درجات کسى برسان که با او عنایت دارى، و بر او انعام فرمودهاى، و از خشنود شدهاى، و او را ستوده زنده داشتهاى و نیکبخت مىراندهاى. و خوددارى از موجبات بطلان حسنات و برکات را طوق گردنم ساز، و دلم را به جامه امتناع از زشتیهاى سیئات، و رسوائیهاى گناهان بزرگ بپوشان، و مرا به چیزى که جز به مدد تو آن را در نمىیایم مشغول مساز، و از کارى که غیر آن ترا از من خشنود نمىسازد بازم دار، و محبت دنیاى پست را از دلم برکن، که از توجه به سعادتهاى ابدیئى که نزد تو است باز مىدارد، و از طلبیدن وسیله بسوى تو منع مىکند، و از تقرب بتو غافل مىسازد، و تنها بسر بردن با راز و نیاز را در شب و روز در نظرم بیاراى، و مرا عصمتى بخش که به ترس تو نزدیکم کند، و از ارتکاب محرماتت جدایم سازد، و از اسیرى گناهان بزرگم برهاند و مرا از لوث نافرمانى بزداى و آلودگى به خطاها را از من ببر و پیراهن عافیت خود را بر من بپوشان، و رداى سلامت را در برم کن، و به خلعت نعمتهاى کامل و رساى خود مزینم ساز، و نعمتها و عطایاى خود را بر من پیاپى فرما و به توفیق و ارشاد خود تأییدم نما، و به نیت شایسته و سخن پسندیده و کار نیک یاریم ده، و بجاى قوت و قدرت خودت به قوت و قدرت خودم وا مگذار، و در آن روز که براى لقاى خویشم بر انگیزى شرمندهام مکن، و در برابر دوستانت روسوایم مساز، و یاد خود را از خاطرم مبر، و شکرت را از من سلب مکن. بلکه آن را، در حالات سهو و در مواقع غفلت جاهلان به نعمتهایت، با من ملازم ساز، و مرا ملهم کن که بر آنچه بمن عطا فرمودهاى ثنا گویم، و بر آنچه بسویم فرستادهاى اعتراف کنم، و توجهم را بسوى خود فوق توجه متوجهان، و ستایشم را در بارهات فوق ستایش ستایشگران قرار ده و مرا در هنگام احتیاجم فرو مگذار و بوسیله اعمالى که بسویت فرستادهام هلاک منما، و به آنچه معاندینت را با آن تلقى مىکنى استقبال مکن. زیرا که من منقاد توئم، و مىدانم که حجت ترا است، و توئى شایستهتر به تفضل، و خو کردهتر به احسان و اهل تقوى و شایسته آمرزشى و تو به بخشیدن سزاوارتر از عقاب کردنى، و به پرده پوشى از پرده درى نزدیکترى. پس مرا به زندگانى پاکیزهاى زنده بدار که به دلخواهم انتظام پذیرد، و مرا به آنچه دوست دارم منتهى شود از رهگذرى که ناپسند تو را در آن بجا نیاورم، و آنچه را که تو از آن نهى کردهاى مرتکب نشوم و بمیران نحوه مردن کسى که نورش در پیش رویش و از سمت راستش روان گردد، و مرا در پیشگاه خود خوار و در نزد آفریدگانت عزیز گردان، و چون با تو خلوت کنم خاشعم ساز، و در میان بندگانت سرفرازم گردان، و از کسى که از من بىنیاز است بىنیازم کن، و بر فقر وفاقهام نسبت به خودت بیفزاى، و از شادى دشمنان و حلول بلا و ذلت و رنج پناهم ده،: و در باره گناهانى که از من دانستهاى مرا مانند کسى بپوشان که اگر حلمش نمىبود انتقام مىکشید، و اگر مدارایش نمىبود بر گناه مؤاخذه مىکرد و چون در باره قومى فتنهاى یا بدییى بخواهى پس مرا از جهت پناه جستن بتو از آن نجات ده، و چون مرا در دنیاى خود در موقف رسوائى بپا نداشتى پس همچنین در آخرتت در چنان موقفى بپا مدار، و اوائل نعمتهایت را در باره من با اواخر آن، و فوائد دیرینه خود را با تازههاى آن توأم ساز، و چندان مهلتم مده که در اثر آن قسوت قلب پیدا کنم، و به مصیبتى کوبنده دچار مکن که در اثر آن رونق و بهجتم برود. حقارتى بر من وارد مساز که قدر و منزلتم بر اثر آن کوچک و پست شود، و مرا گرفتار عیبى مکن که به علت آن مقامم مجهول ماند، و مرا چنان مترسان که در اثر آن ناامید شوم، و آن گونه بیم مده که در برابر آن هراسان گردم. ترسم را به بیم از تهدید خود منحصر ساز، و پرهیزم را از امهال و انذاز خود، و حال خوف و خشوعم را هنگام تلاوت آیات خود قرار ده، و شبم را آباد ساز به بیدار ساختنم براى عبادت تو و خلوت گزیدن به شب زنده دارى براى تو، و تجرد به انس با تو و گشودن بار حاجت بر در خانه تو، و سؤال مکرر از تو براى رهائى دادن از آتش و زنهار دادن از عذاب اهل جهنمت و مرا تا هنگام مرگ در طغیانم سرگردان، و در گرداب نادانیم بىخبر مگذار، و مایه پند پندپذیران و وسیله عبرت عبرتگیران قرار مده، و براى ناظرین موجب گمراهى مساز، و در زمره گرفتاران مکر خود مگذار. و هنگام انعام دیگرى را بجاى من مگزین، و نامم را از دفتر نیکبختان تغییر مده، و جسمم را در اثر بلاى دنیا و عذاب آخرت دستخوش تغیر مساز و مرا مضحکه خلق و مسخره خویش منماى. و جز پیرو رضاى خود مگردان، و جز به انتقام گرفتن از دشمنان براى خود به زحمت مینداز، و از لذت عفو و شیرینى رحمتت و روح و ریحان و بهشت نعیمت کامیاب گردان، و طعم دل پرداختن براى آنچه تو دوست دارى، و کوشش در کارى را که موجب تقرب نزد تو است بمن بچشان، و تحفهاى از تحفه هایت را بسویم بفرست و تجارتم را در سفر زندگى سودمند و بازگشتم را از این سفر بىضرر گردان و مرا از مقام عظمت خود بترسان، و به لقاى خود مشتاق ساز، وبه توبهاى خالص موفق دار که گناهان خرد و کلان و آشکار و نهان را با آن باقى نگذارى، و کینه مؤمنان را از دلم بر کن، و قلبم را بر فروتنان مهربان کن، و با من چنان باش که با صالحان هستى، و به زیور پرهیزکارانم بیاراى، و براى من ذکر خیرى در آیندگان و آوازه روز افزونى در پسینیان قرار ده، و به روز رستاخیز، در عرصه مهاجرین اولینم در آور، و وسعت نعمتت را بر من تمام کن، و کرامتهایش را نزد من پیاپى ساز و هر دو دستم را از عطایاى خود بیاگن و نفائس مواهبت را بسوى من سوق ده و در بوستانهاى بهشت که براى گزیدگانت آراستهاى با پاکیزهترین دوستانت همسایهام ساز. و در مقاماتى که براى دوستانت فراهم شده خلعت عطایاى بزرگتر را بر من بپوشان، و براى من در کنف خود جاى آسایشى قرار ده که با آرامش در آن بیارامم، و منزلى که در آن مسکن گزینم، و دیده را با آن روشن سازم و عقوبت مرا با گناهان بزرگم مسنج، و در آن روز که اسرار آشکار شود هلاکم مساز. و هر شک و شبههاى را از دلم بزداى، و از هر رحمتى برایم راهى بحق بگشاى، و بهرههاى مواهبم را از عطاى خود سرشار کن، و نصیبهاى احسان را از انعام خود بر من فراوان ساز، و دلم را به آنچه نزد تو است مطمئن کن، و همتم را یکسره بکار خود مبذول دار. و مرا به کارى بگمار که خاصان خود را بر آن مىگمارى و هنگام غفلت خردها از تشخیص ارزشها طاعتت را در دلم بیامیز و توانگرى و پاکدامنى و آسایش و بىنیازى از خلق و تندرستى و وسعت زندگى و آرامش دل و عافیت را برایم فراهم ساز، و کارهاى نیکم را بوسیله معصیتى از معاصى تو که در آن بیامیزد، و لذت خلوتهایم را به نعمت و محنتى از جانب تو که براى امتحان من به آن راه یابد، تباه مساز، و آبرویم را از رو زدن به کسى از جهانیان نگاه دار و از طلبیدن آنچه نزد اهل فسق و فجور است بازم دار و پشتیبان ستمکارانم مکن و در محو کتاب تو دست و دستیار ایشانم مساز، و از آنجا که خود نمىدانم، چنانم نگهبانى کن که با آن از همه شرور محفوظم دارى، درهاى توبه و رحمت و مهربانى و روزى وسیعت را بر من بگشاى، زیرا که من از رو آورندگان بتوئم و انعامت را در بارهام کامل ساز. زیرا که تو بهترین نعمت دهندگانى. و بازمانده عمر مرا براى طلب خوشنودى خودت در حج و عمره قرار داده، اى پروردگار جهانیان. و خداى رحمت فرستد بر محمد و آل او که پاکیزگان و پاکانند. و جاودانه سلام بر او و بر ایشان باد.
برگشت به فهرست کامل کتاب صحیفه سجادیه