دانلود فیلم و عکس شکنجه اعظم مشهدی توسط همسر 18+
شکنجه اعظم مشهدی
دانلود فیلم شکنجه اعظم مشهدی که 21 روز خودش و دو فرزندش توسط همسر شکنجه شدند و ماجرا و عکس های 18+ شکنجه اعظم و دو فرزندش را توسط همسرش قرار داده ایم.
اعظم یک زن 30 ساله با دیپلم انسانی، یکی از مثال های تمام زنانی است که مورد خشونت های وحشتناک شوهر معتادش قرار گرفته و حالا منتظر است تا ببیند دادگاه در مورد شوهر او چه تصمیمی می گیرد.
او وقتی دارد با من صحبت می کند دستانش را با روسری بلندی که دارد، می پوشاند، نمی خواهد من برش های عمیق دستش را که شوهرش با لبه شکسته سینی فلزی به وجود آورده، ببینم، او نحیف و لاغر است و ترس عجیبی صدا و نگاه او را فرا گرفته است؛ چهره اش مات و مبهوت مانده، چشمانش خیره به رو به رو و ذهنش در دنیای دیگری سیر می کند، به سختی می تواند با ما ارتباط برقرار کند.
صورت و گردنش پر است از علائم سوختگی که حالا بعد از 10 روز فاصله از شکنجه 21 روزه، هنوز نیز خوب نشده اند؛ اعظم سه و دخترانش یک شبانه روز به علت جراحات وارده در بیمارستان بستری بوده اند؛ در توصیف اینکه چگونه حرف می زند تنها کافیست بگویم حرف که می زند، بعید است «بغض» نکند.
اعظم و شوهرش 12 سال است که با هم زندگی می کنند و در این مدت انواع خشونت ها را نسبت به اعظم انجام داده تا حدی که پیش از این اتفاق، اعظم سه بار مدرک پزشکی قانونی گرفته و اقدام به شکایت کرده است، اما بعد از آن به علت ترس از تهدیدات شوهرش و بی پدر شدن بچه هایش، شکایت های خود را پس گرفته است.
به گفته اعظم، شوهرش از ابتدای ازدواج مواد مصرف می کرده است، در اوایل تریاک و بعد از آن کریستال و شیشه. روز دوم فروردین همین امسال بوده که پدرشوهر اعظم که با آنان زندگی می کرده است، برای سفر کوتاهی به قوچان رفته و بعد هم شوهر اعظم، زن و بچه های خود را به طبقه پایین خانه برده، پرده ها را کشیده و شروع به تهدید، آزار و اذیت آنان می کند، او زنش را به میله گازی در اتاق پشتی می بندد و دست و دهانش را نیز با دستمال می بندد تا صدایی از او به گوش همسایه ها نرسد.
در مدت 21 روزی که اعظم و دخترانش در خانه محبوس بودند، هیچ غذایی نبوده که حتی دختران از آن بخورند، پدر بچه ها هم وقتی از خانه بیرون می رفته است، در را قفل می کرده تا کسی نتواند به خانه وارد یا از آن خارج شود.
به گفته خود اعظم شکنجه ها و آزارهایی که توسط شوهرش دیده است بسیار وحشتناک بوده و اصلا کار یک انسان با روان سالم نبوده است، شوهرش او را داخل صندوق فلزی می انداخته و درش را قفل می کرده تا از نبود اکسیژن خفه شود.
گاهی اوقات نیز زیر صندوق، اجاق گازی را روشن می کرده و پاهایش را می سوزانده، یکی دیگر از شکنجه هایش این بوده که پارچه ای را آتش می زده و بر روی بدن برهنه همسرش می انداخته است؛ با چاقو تمام بدن اعظم را برش می زده و بعد او را بر روی سیمان پشت‌بام خانه می کشیده تا حدی که لباسش پاره می شده و جراحت های بدی بر می داشته است.
در مجموع، این 21 روز می گذرد و یک شب شوهرش مردی غریبه را به خانه می آورد، او که توهم خیانت داشته است به مرد غریبه می گوید که تو همسرم را می شناسی و با هم رابطه داشته اید، مرد که اوضاع زن و بچه ها را می بیند به بیرون رفته و به پلیس زنگ می زند؛ به هر حال بعد از پنهان شدن و فرار کردن شوهر اعظم، پلیس او را گرفته و به بازداشتگاه می برد، اعظم و دو دختر نیز توسط اورژانس اجتماعی به بهزیستی واگذار می شوند.
اعظم وقتی دارد از تهمت شوهرش به خود، حرف می زند، انگار درد بیشتری می کشد، انگار نمی تواند با این موضوع کنار بیاید و می گوید فقط خدا شاهد است که چه اتفاقاتی افتاده، می گوید:«از ابتدای ازدواج هر زمان که به بیرون می‌رفت در خانه را قفل می کرد، دیگر نمی دام چه بگویم».
«هانیه» و «هدیه»
هانیه دختر بزرگ‌تر اعظم تازه وارد هشت سال شده است و هدیه دختر کوچکترش پنج سال دارد، هانیه باید امسال کلاس اول خود را می گذراند، اما بعد از اینکه دو ماه به مدرسه رفته، پدرش دیگر به او اجازه مدرسه رفتن نداده است.
فک و سه دندان هانیه در مدت زندانی بودن در خانه، توسط کسی که شاید به تردید آن را پدر خود بداند، شکسته است، هدیه هم توسط پدرش کتک های زیادی خورده است؛ به گفته مادرشان، این دو دختر در زمان 21 روز زندانی بودن، هیچ غذایی نخورده بودند، پس از دستگیر شدنشان توسط پلیس و مداخله اورژانس اجتماعی، به حمایت و موافقت سازمان بهزیستی خراسان رضوی، این دو دختر به یک مرکز خیریه نگهداری از کودکان بی سرپرست به نام«سراج رضوی توس» منتقل می شوند.
علی صدری، یکی از اعضاء هیات مدیره مرکز نگهداری سراج رضوی توس است، خوشبختانه او این خانواده را از قبل می شناخته و توسط او و حمایت های بهزیستی استان، کارهای اداری انتقال و نگهداری دختران و رسیدگی به اعظم سریع تر انجام شده است، به گفته صدری، دختران بعد از آزاد شدن از خانه به مرکز نگهداری رفته و تحت روان درمانی قرار گرفته اند.
او می گوید که حال دختران از نظر روحی بهتر شده، اما هنوز وقتی صدای در را می‌شنوند، از اینکه شاید پشت در کابوس پدر در انتظارشان باشد، می ترسند، هانیه و هدیه وقتی به پارک می روند، از اینکه ممکن است پدرشان را ببینند واهمه دارند.
این دو دختر قرار است مادران آینده سرزمین ما باشند، در مجموع روح دختران، به ظرافت و حساس بودن معروف است؛ زمانی که یک دختر در پنج یا هشت سالگی اینگونه صحنه ها را ببیند و با این اتفاقات مواجه شود، چقدر می تواند در آینده از نظر روحی سالم باشد؟ روح این دو دختر در مدت شکنجه با ترس و وحشت عجین شده بود و وقتی ذره ای امنیت از وجود پدر حس نکرده اند، چطور می توانند به همسر و زندگی آینده فکر کنند؟
گردآوری: سایت تفریحی نماگرد
