روز مبعث بیست و پنجم ماه رجب
بیست و هفتم ماه پر برکت رجب روز مبعوث شدن حضرت محمد به پیامبریست . روز مبعوث شدن پیامبر برای مبارزه با جاهلیت و نادانی مردمانی که چوب و سنگ را به جای خدا پرستش میکردند .حضرت محمد پنجمین پیامبر الوالعزم که بعد از حضرت عیسی ،به پیامبری مبعوث شد .پیامبران الوالعزم کسانی بودند که دارای شریعت و کتاب آسمانی بودند .
مبعث
مبعث در لغت به معنای برانگیخته شدن و انتخاب شدن است . مبعث در اصطلاح اسلامی به برانگیخته شدن حضرت محمد(ص) که آخرین نور از انوار الهی بود تا راهی روشن باشد برای انسانهایی که در تاریکی به سر می بردند . محمد امین در سن چهل سالگی به پیامبری مبعوث شد. محمد مبعوث شد تا مردمانی را که در بت پرستی و خرافه پرستی غرق شده بودند را نجات دهد و خدا پرستی را بسط دهد وپیام وحی را به گوش مردم آخرالزمان برساند . عصر عصر جاهلیت بود و تغییر و تحول اساسی در این عصر بسیار دشوار و مسولیتی بسیار سنگین بر دوش مبارک آن حضرت گذارده شده بود.
روز مبعث
در روز دوشنبه بیست و هفتم ماه رجب سال 40 عام الفیل هنگامیکه محمد (ص) برای تفکر و عبادت به غاری در نزدیکی مکه (حرا) رفته بود .فرشتگان و جبرائیل امین در هاله ای از نور بر محمد (ص) وارد شدند .و او را به خواندن امر کردند، اقرا باسم ربک الذی خلق . بخوان به نام پروردگارت. محمد (ص) خواند و آخرین رسول خداوند منان گشت .و رسالت خداپرستی ،رهایی مردم از جهل و نادانی وپت پرستی و خرافه پرستی و جایگاه دادن به دخترا ن معصوم را آغاز نمود.
روز مبعث، روز برانگیخته شدن خردها و اندشه هایی است که در گورهای خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل و نادانی مدفون شده بودند. روز مبعث روز میلاد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص و چکاچک شمشیرها زخم بر می داشتند و در جنگ نیزه ها جان می باختند. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد و تاریک خاک با ترس و دلهره می آرمیدند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، شقاوتها و تعصبات قومی جان به بارش تیرها و برندگی سیفها می دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت در قبیله ی غالب می زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می خلید و چه زخم هایی دل عاطفه ها را می خَست.
حضرت محمد اولین کسانی را که در جریان نبوتش قرار داد حضرت خدیجه و حضرت علی (ع) بودند . پیامبر سه سال مخفیانه مردم را به اسلام دعوت می کرد . ۳ سال بعد از بعثت با نزول آیه وَأَنذِرْ عَشِیرَتَک الْأَقْرَبِینَ ﴿۲۱۴﴾ (ترجمه: و خویشان نزدیکت را هشدار ده.)[ شعراء–۲۱۴] دعوت پیامبر وارد مرحله جدیدی شد و در همان سال با نزول آیه فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکینَ ﴿۹۴﴾ (ترجمه: پس آنچه را بدان مأموری آشکار کن و از مشرکان روی برتاب)[ حجر–۹۴] علنی شد و اول بار پیامبر(ص) در بازار عُکاظ، جایی که همه مردم برای تجارت در آن جمع بودند و عدهای نیز در بلندی‌های آن به بیان اشعار تازه و داستان‌های گوناگون مشغول بودند، همه را به سکوت خواند و دعوت خویش را آشکار کرد.
آن روز ابولهب و عدهای از مشرکین ، پیامبر(ص) را مورد آزار و اذیت قرار داد ، اما ابوطالب عموی پیامبر در حمایت از پیامبر(ص) آنان را تنبیه کرد، عده کمی ایمان آوردند و به جمع گروه‌اندکی که در این دوره ۳ ساله، پنهانی ایمان آورده بودند، پیوستند.
اعراب قبل ار بعثت
اعراب در رمان به بعثت رسیدن حضرت رسول اکرم (ص) در نادانی ، غارتگری، ظلم و ستم، تضییع حقوق ضعیفان و محرومان، فساد و بی بند و باری، تبعیض و ناعدالتی، نگرانی و دلهره، دوری از اخلاق و انسانیت، بسر می بردند .
در این میان منطقه جزیره العرب و به ویژه شهر مکه از منظر فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، پایین ترین و بدترین وضع را تحمل می کرد.پرستش بت های که از چوب و سنگ ساخته شده بود. در میان اعراب آن زمان رواج داشت . آنها در برابر قطعه از چوب یا سنگ سجده میکردند و قربانی می دادند و کمک می خواستند.
مبعث در آیات قرآن
«هُوَ الّذی بَعَثَ فِی اْلأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَه وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی ضَلالٍ مُبینٍ»؛ (سوره جمعه – آیه 2)
«اوست خدایی که در میان جمعیت درس نخوانده، پیامبری را از خود آنان مبعوث کرد، تا آیات الهی را بر آنان بخواند و آنان را پاک سازد و کتاب و حکمت تعلیم دهد، هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند.»
در این آیه شریفه، هدف بعثت در سه امر خلاصه شده است:
اول تلاوت آیات الهی
دوم تهذیب و تزکیه نفس
سوم تعلیم کتاب و حکمت
گرد آوری :گروه مذهبی نماگرد