25شوال روزشهادت امام جعفر صادق علیه السلام 

امام جعفر صادق(ع) ششمین پیشوای شیعیان جهان است .ایشان در دوران امامت خود شاگردان بسیاری تربیت کردند .ایشان در 25 شوال 148 هجری قمری توسط منصور ثقفی یکی از پادشاهان دوره عباسیان به شهادت رسیدند .که در سال 97 مصادف با 18 تیر است .

 

ولادت امام صادق(ع) 

1 – امام جعفر صادق(علیه السلام) در طلوع فجر روز جمعه 27 ربیع الاول سال 83 هـ ق در شهر مقدس مدینه به دنیا آمدند، پدر آن بزرگوار حضرت امام باقر(علیه السلام)، و مادر آن بزرگوار امّ فروه دختر قاسم بن محمد بن أبى بکر بودند.

امام جعفر صادق (ع) هنگامی متولد شدند که پدر بزرگوار ایشان، امام محمّد باقر (ع) برای کاری خارج از مدینه به سر می بردند. پس از تولد، نوزاد را در پارچه سفیدی پیچیدند و به نزد جد گران قدرشان امام سجاد (ع) آوردند. حضرت زین العابدین (ع) نگاهی توأم با نشاط و امید بر او افکندند و پس از قرائت آیاتی از قرآن و ذکر و دعا فرمودند: «امید است قدمش مبارک باشد»

 

کنیه و القاب امام صادق (ع)

معروفترین لقب امام ششم، صادق به معنی راستین و راستگو است و  کنیه و القاب دیگر ایشان عبارتند از:
فاضل (دارای فضیلت و برتری)، قائم (به معنی ثابت و پایدار، قیام کننده، برپا و استوار)، کامل (و او کسی است که از عیب‌ها منزه و دور و برکنار است)،منجی (نجات بخش و رستگار کننده، عامل رستگاری و نجات)،- لسان الصدق (راستگوی در سخن، گویای راستی) ،- صابر (بردبار)

 

 

امامت امام صادق (ع)

امام جعفر صادق (ع) پس از مرگ پدرش در سن ۳۱ سالگی  به امامت رسید. امامت امام صادق(ع) همزمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی عباس بود و به علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، وی فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد.

 

دوران امامت امام حضرت صادق علیه السلام

حضرت امام جعفر صادق پیش بینی کرده بودند که با به قدرت رسیدن عباسیان فشار بر شیعیان افزایش می یابد .با روی کار آمدن منصور فشار ها به اوج خود رسید .
امام جعفر صادق (ع) نیز از این فشار ها مستثنی نبود. این دوران، یعنی چند سال آخر عمر آن حضرت بر خلاف دوران اولیه امامتشان،‌ دوره سختی ها و انزوای دوباره آن حضرت و حرکت تشیع بود.

زندگی امام جعفر صادق سراسر به سختی و رنج گذشت .سالهای آخر عمرشان همراه با تهدید و محدودیت های فراوان بود .

مفضّل بن عمر می گوید: منصور دوانیقی برای فرماندار مکه ومدینه حسن بن زید پیام داد: خانه جعفر بن محمد ( امام صادق (ع) را بسوزان، اواین دستوررا اجرا کرد وخانه امام صادق( علیه السلام) را سوزانید که آتش آن تا به راهرو خانه سرایت کرد، امام صادق ( علیه السلام) آمد ومیان آتش گام برمی داشت ومی فرمود : اَنَا بنُ اَعراقِ الثَّری اَنا بنُ اِبراهِیمَ خَلیلِ اللهِ

« منم فرزند اسماعیل که فرزندانش مانند رگ وریشه دراطراف زمین پراکنده اند منم فرزند ابراهیم خلیل خدا( که آتش نمرود براو سرد وسلامت شد )»

 

شهادت امام جعفر صادق 

منصور شیعیان را به شدت تحت کنترل قرار داده بود. سرانجام کار به جایی رسید که با تمام فشارها، منصور چاره ای ندید که امام صادق را که رهبر شیعیان بود از میان بردارد. سرانجام منصور نتوانست پیشرفت امام را ببیند و عظمت او را تحمل نماید. طرح قتل او را از طریق مسموم کردن تهیه نمود.

منصور توسط والی خود درمدینه امام را با انگور زهرآلود به شهادت رساند وبعد حیله گرانه به گریه وزاری وعزاداری او پرداخت. اینکه درامر شهادت امام، منصور دست داشته جای شکی برای ما نیست، زیرا که خود بارها گفته بود که او چون استخوانی درگلویم گیر کرده است.