مسائل روزه درمسافرت چیست
مسافرت وهجرت در دین اسلام تاکید فراوان شده است .در همه ماهای سال می توان به سفر رفت اما در ماه مبارک رمضان شرایط خاص خود را دارد .ک در این پست ما با مسافرت در ماه مبارک رمضان و مسائل مربوط به آن آشنا میشویم .شما عزیزان می توانید مواردی دیگر از احکام روزه را در بخش مذهبی سایت نسم فان ببینید .
مسافرت
کسی که به سفر می‌رود اگر سفر او شرایط زیر را داشته باشد از نظر شرع مسافر بوده و
باید نمازهای چهار رکعتی خود را به صورت شکسته (دو رکعتی) بخواند.
سفر او از حیث مسافت نباید کمتر از هشت فرسخ باشد، به عبارت دیگر حداقل باید چهار
فرسخ فاصله‌ی مبدأ تا مقصد او باشد. هشت فرسخ در حدود 22 کیلومتر است.
از اول مسافرت، قصد پیمودن مسافت هشت فرسخی را داشته باشد.
قبل از رسیدن به حداقل مسافت شرعی (چهار فرسخ) از قصد خود مبنی بر پیمودن مسافت کامل شرعی بر نگردد.
سفرش در اثناء پیمودن مسافت شرعی، با رسیدن به وطن یا مکانی که قصد اقامت ده روزه در آنجا دارد قطع نشود.
سفرش اشکال شرعی نداشته باشد مثلاً برای کار حرام سفر نکند.
مسافر از افرادی که محل زندگی ثابتی ندارند، نباشد؛ مانند کوچ‌نشینان.
شغل او مسافرت نباشد مانند رانندگان یا شغلش در سفر نباشد
مانند کسی که محل زندگی و شغل او دو شهر متفاوت است.
به حد ترخص برسد یعنی به مقداری از وطن یا مکانی که قصد اقامت ده روزه در آنجا را دارد،
دور شود که اذان شهر را نشنود و دیوارش را نبیند.
مطالب در مورد روزه در مسافرت
- .مسافرى که باید نمازش را شکسته بخواند، چنانچه قبل از ظهر از شهر خارج شده باشد،
بعد از حد ترخص باید روزه‌اش را نیز افطار نماید. و بعد از ماه مبارک و اتمام سفر آن را قضا کند.
اما اگر مسافرى در ماه مبارک رمضان، بعدازظهر سفرش را آغاز نماید، دیگر نمىتواند افطار کند،
بلکه باید آن روز را همچنان روزه باشد، زیرا این رخصت و مجوز مخصوص کسانى است
که قبل از زوال ظهر از موطن خود خارج مىشوند. از این رو کسانى که بعدازظهر از شهر خارج مىشوند،
چنانچه قبل از غروب افطار نمایند، علاوه بر قضاى آن، باید کفاره آن را نیز بپردازند.
- اگر مسافرى قبل از ظهر به وطن یا محلى که مىخواهد ده روز در آنجا بماند رسید، باید آن روز را روزه بگیرد،
البته اگر قبل از آن عملى که مبطل روزه است، از وى سر نزده باشد. اما اگر قبل از رسیدن به مقصد، کارى که روزه را باطل مىکند
(از قبیل خوردن و آشامیدن و غیره) از او صادر شده باشد، دیگر نمىتواند آن روز را روزه بگیرد، بلکه باید بعد از ماه مبارک، آن را قضا نماید.
- اگر کسى در شهرى پس از رؤیت هلال شوال (شب عید فطر) به شهر دیگرى سفر نماید .
که در آنجا هلال ماه رؤیت نشده و شب آخر ماه رمضان محسوب مىشود، وى نیز باید مطابق مردم آن دیار،
این روزه را روز آخر ماه رمضان محسوب نموده و روزه بگیرد.
مواردى که روزه براى مسافر نه تنها حرام نیست بلکه واجب یا جایز است،
از جمله آن موارد:
- روزه نذرى که مقید به سفر باشد، لذا واجب است در سفر طبق نذر خود روزه بگیرد.
- سه روز، روزه بدل از قربانى حج، یعنى کسى که در حج قربانى نداده است،
واجب است و در سفر حج سه روز و پس از بازگشت به وطن، هفت روز روزه بگیرد.
- سه روز روزه در مدینه براى قضاى حاجت، براى مسافرین مستحب است.
احکام روزه ی مسافر
- مسافر نمی‌تواند در سفر روزه بگیرد، مگر اینکه روزه گرفتن در سفر را نذر کرده باشد،
که در این صورت روزه گرفتن صحیح است، و بنا بر احتیاط واجب روزه مستحبی را در سفر به نیت رجاء باید گرفت،
مگر در مدینه مشرفه که بنا بر روایت،مسافر می‌تواند برای برآورده شدن حاجت سه روز روزه بگیرد.
2.مسافری که نماز چهار رکعتی او شکسته است، نمی‌تواند در سفر روزه بگیرد،
ولی مسافری که نماز او تمام، یعنی چهار رکعتی است،باید در حال سفر هم روزه‌اش را بگیرد،
و تفصیل مسائل در نماز مسافر گذشت.
3.اگر مسافر قبل از ظهر به سفر رود روزه‌اش باطل می‌شود، چه از شب نیت مسافرت داشته باشد
یا نه، ولی احتیاط مستحب این است که اگر از شب قبل تصمیم مسافرت نداشته، مسافرت نکند.
4. اگر مسافر بعد از ظهر از مسافرت برگردد و ظهر آن روز در جایی که نماز تمام است نباشد، روزه آن روز باطل است،
ولی اگر قبل از ظهر برگردد، در صورتی که افطار نکرده باشد، روزه آن روز بر او واجب می‌شود،
بنابراین باید نیت روزه بکند و روزه‌اش هم صحیح است.
5. اگر فراموش کند که مسافر است، یا فراموش کند که روزه مسافر باطل است و در سفر روزه بگیرد، روزه‌اش باطل است.
6.به طور کلی مسافرت در ماه رمضان اشکال شرعی ندارد و سفری که برای فرار از روزه باشد
مکروه است یعنی بهتر است که انجام نشود.تنها حالتی که مسافر شرعی می‌تواند در سفرش روزه بگیرد این است که روزه‌ی در سفر را نذر کرده باشد.
منبع :ستاره
گردآوری :نسم فان
