زندگینامه حعفربن ابیطالب (جعفر طیار )
جعفر بن ابیطالب فرزند سوم ابیطالب و برادر ارشد حضرت علی علیه السلام است .او به عنوان سرپرست مسلمانان به حبشه رفت . در بازگشت از حبشه پیامبر به نمازی اموخت که نام جعفر طیار شهرت یافت .در جنگ موته دو دستش قطع شد و سپس به شهادت رسید .
تولد و نسب حعفر طیار
بنا بر نظر مشهور، تولد جعفر، بیست سال پیش از بعثت پیامبر(ص) در طایفه بنی هاشم از قبیله قریش اتفاق افتاد. پدر وی ابوطالب از بزرگان قریش و مادرش فاطمه بنت اسد بود. وی سومین فرزند ابوطالب پس از طالب و عقیل بود. فرزند چهارم ابوطالب ، علی(ع) است. گفته شده است فاصله بین هر کدام از برادران ده سال بوده است.
کنیهها و القاب
جعفر را به خاطر داشتن فرزندی به نام عبدالله، ابوعبدالله میخواندند. از دیگر کنیههای جعفر «ابوالمساکین» بود. وی به دلیل ملازمت فقرا و مساکین و احسان به آنان به این نام شهرت یافت وی به «طیار» و «ذوالجناحین» مشهور است که پس از شهادت و از دست دادن دو دستش به آن ملقّب گردید.
در روایتی از رسول اکرم(ص) است که فرمود: شبی را در بهشت وارد شدم در حالی که جعفر با ملائکه پرواز میکرد.و در روایتی دیگر از امام باقر(ع) است که خداوند چهار خصلت جعفر را دوران جاهلیت ارج مینهد. پرسیدند: آنها کدامند؟ امام(ع) فرمود: عدم شُرب خمر، دروغ نگفتن، پرهیز از فحشا و نپرستیدن بت. و پیامبر(ص) هم در حق وی دعا کرد و فرمود: حق است که خداوند عزّوجل به تو دو بال عطا کند که با ملائکه در بهشت پرواز کنی. از دیگر القاب وی «ذوالهجرتین» به خاطر هجرت به حبشه و هجرت به مدینه است.
چرا به او جعفر طیار میگویند؟ دلیل معروفیت نماز ایشان چیست؟
شاید یکی از سوالاتی که در ذهن ما وجود داشته باشد وجه تسمیه لقب “طیار” یا ” ذوالجناحین” برای آن حضرت است.
در تاریخ و اخبار و روایات ذکر شده است که “طیار” لقب جعفربن ابی طالب پسر عم پیغمبر اکرم (ص) و برادر ارشد امیرمؤمنان(ع) امام اول شیعیان است که در سال هشتم هجری در جنگ موته واقع در شام پرچمدار مسلمین بود او آن قدر جنگید تا هر دو دستش به ضرب شمشیر دشمنان از بدن جدا شد ولی جعفر که مردی شجاع و مؤمن بود با آنکه دو دست در بدن نداشت پرچم اسلام را با دو بازوی بریده خویش بر سینه برافراشته داشت تا مسلمین روحیه خویش را نبازند و وحشت زده نشوند. در این حال بود که در اثر ضربات دشمن از میان دو نیم شد و به گفته یعقوبی: «پس هر پستی برای رسول خدا (ص) برافراشته شد و هر بلندی برای او پست گردید تا شهادت گاههای آنها را دید و گفت: ” ای جبرئیل، من زید را پیش داشتم و خدا جعفر را برای خویشی تو پیش داشت. رسول خدا (ص) با آگاه شدن از خبر شهادت جعفر بسیار اندوهگین شد و گریست و فرمود که خداوند به جای دو دست، به وی دو بال داد که با آنها در بهشت، پرواز میکند از همین رو جعفر به ذوالجناحین (دارای دو بال) و طیار مشهور شد.
پیامبر برای دادن خبر شهادت جعفر و دلداری از خانواده وی، نزد همسر او اسماء بنت عمیس آمد، فرزندان جعفر را خواند و با آنان مهربانی کرد و به اسماء تعزیت گفت و از خداوند خواست که در میان فرزندان و ذریه جعفر، جانشین صالح و نیکی برای وی قرار دهد فاطمه زهرا (س) نیز که جعفر پسرعموی وی بود بر او گریست. رسول خدا(ص) فرمود که بر مثل جعفر باید که گریه کنندگان بگریند، همچنین سفارش کرد که به آل جعفر رسیدگی شود؛ زیرا که آنان سرگرم عزا هستند و به فاطمه فرمود که برای خانواده جعفر به مدت سه روز غذا تدارک بیند، بعدها رسول خدا(ص)، خود به امور فرزندان جعفر رسیدگی میکرد.
اما درباره علت معروفیت نماز جعفر طیار گفته شده از آن لحاظ است که وی بیشتر اوقات شبانه روز خود را به نماز و دعا در پیشگاه پرودگار میگذرانید و نمازهای طولانی میخواند به طوری که کمتر کسی از این بابت به پای او می رسیده است.
فضائل و مناقب جعفربن ابیطالب
او در عصر جاهلیت به داشتن چهار خصلت، متمایز بود. پرهیز از شرابخواری، دروغ، فحشاء، و بت پرستی. جعفر خطیبی توانا و مردی شجاع، سخاوتمند، بردبار و متواضع و شخصیتی نافع داشت و دارای عقل و درایت و هوش زیاد و اراده قوی بود. این سردار برجسته، آگاه به مسائل دینی و آشنا به فنون و اصول جنگ بود و از سابقین در اسلام بود. درباره فضایل او روایاتی از پیامبر نقل شده که جعفر در ردیف بهترین مردم و با پیامبر از یک طینت و سرشت و از نظر خلق و خوی شبیهترین افراد به پیغمبر بوده است.
رسول خدا(ص) چه لقبی به جعفر داد؟
پیغمبر، او را از “ابوالمساکین” یعنی پدر بینوایان دادند، زیرا او بسیار به فقرا و مستمندان رسیدگی میکرد و اموالش را میان آنها تقسیم نمود. ارادت و علاقهاش به برادر خود، علی بن ابیطالب هم بسیار زیاد بود. او از پیامبر روایت نقل کرده و پسرش عبدالله، ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، عایشه، ام سلمه و دیگران هم از او نقل حدیث کردهاند.
اسلام وی
وی دومین مردی بود که بلافاصله پس از برادرش علی(ع) به پیامبر(ص) ایمان آورد و مسلمان شد. ابوطالب هنگامی که دید فرزندش علی(ع) در کنار پیامبر(ص) نماز میگذارد به جعفر گفت: در سمت چپ پیامبر(ص) نماز بگزار برخی نیز گفتهاند وی بیست و ششم و یا سی و دومین مردی بود که اسلام آوردابن سعد میگوید: جعفر بن ابی طالب قبل از آن که رسول خدا(ص) در بیت ارقم وارد شود ایمان آورد
مقام و منزلت جعغر طیار
بنابر آن چه در منابع و متون دینی آمده وی از مرتبت و منزلت والایی برخوردار است.
روایت شده که پیامبر(ص) فرمود: مردم از درختهای مختلف خلق شدهاند، اما من و جعفر مانند یک درخت هستیم و از یک طینت واحده آفریده شدیم و در روایتی دیگر فرمود: جعفر! تو در چهره و اخلاق شبیه من هستی. این شباهت به گونهای بود که هر کس جعفر را میدید میگفت: «سلام بر تو یا رسول الله» به گمان این که پیامبر(ص) است و جعفر در پاسخ میگفت: من رسول خدا نیستم، من جعفر هستم.
وی مورد علاقه شدید پیامبر اکرم(ص) بود. رسول خدا(ص) از غنایم غزوه بدر به جعفر بخشید با این که وی در جنگ حضور نداشت همچنین پیامبر(ص) در بازگشت از غزوه پیروزمندانه خیبر علیه یهودیان، جعفر را که از حبشه بازگشته بود ملاقات کرد، او را در آغوش گرفت، میان دو چشم او را بوسید و فرمود: به خدا قسم نمیدانم برای کدام یک مسرور باشم، دیدار جعفر یا فتح خیبر؟.آن گاه به او نمازی آموخت که به «نماز جعفر طیار» معروف است.
علاقمندی امیر مؤمنان(ع) به او نیز تا آن جا بود که عبدالله بن جعفر میگوید: هر گاه درخواستی را از عمویم علی(ع) داشتم و به حق پدرم – جعفر – او را قسم میدادم آن را میپذیرفت.
ویژگیها حعفر طیار
ابو نعیم اصفهانی میگوید: جعفر بن ابی طالب مردی خطیب، سخاوتمند، شجاع و عارف بود. ابن قدامه وی را فردی بردبار و متواضع میخواند.ذهبی مینویسد: جعفر بن ابی طالب، کبیر الشأن، سید شهیدان و مجاهدان است.
مصداق آیات قرآن
آن چه درباره مقام و منزلت جعفر بن ابی طالب آمده، همین بس که برخی آیات قرآن کریم در شأن او نازل شده است. علی بن ابراهیم قمی در ذیل آیه مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّـهَ عَلَیهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَی نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن ینتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (ترجمه: از میان مؤمنان مردانیاند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند. برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آنها در [همین] انتظارند و [هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند.) ، روایتی را از امام باقر(ع) نقل میکند که مراد از کسانی که بر عهد خویش وفادار ماندند و جان خویش را تسلیم کردند حمزه و جعفربن ابی طالب است. یا آیه أُذِنَ لِلَّذِینَ یقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ? وَإِنَّ اللَّـهَ عَلَی? نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ (ترجمه: به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفتهاند، و البته خدا بر پیروزی آنان سخت تواناست.) که در شأن علی(ع)، حمزه و جعفر نازل شده است
جعفر طیار سرپرست مهاجران به حبشه
در سال پنجم بعثت و به دنبال اذیت و آزار کفار به مسلمانان، گروهی از آنان به دستور پیامبر(ص) از مکه به حبشه مهاجرت کردند که سرپرستی کاروان مهاجرین، بر عهده جعفربن ابی طالب بودگفته شده تعداد آنان 82مرد به غیر از زنان و کودکان بود. پیامبر(ص) به مهاجرین فرمود: گروهی از شما به حبشه هجرت کنید، زیرا پادشاه حبشه فردی صالح است و به هیچ کس ستم روا نمیدارد. به آن جا بروید تا خداوند در کار مسلمانان گشایشی ایجاد کند.
نجاشی پس از ورود مهاجران مسلمان، آنان را به دربار طلبید. جعفربن ابی طالب رو به نجاشی گفت: «من آن چه را از راهنما و پیامبرم شنیدهام خواهم گفت.» سپس جعفر به منزله سخن گوی اسلام، چنین گفت: ما را پیامبری آمده ست که ما را به کنار گذاردن بتها، ترک رباخواری، حرمت ظلم و خونریزی به غیر حق، حرمت فحشا و پلیدی امر کرده و به نماز، زکات، عدل و احسان خویشاوندان ملزم ساخته است. سپس از جعفربن ابی طالب پرسید: «آیا از آن چه پیامبرتان از سوی خدا آورده است، چیزی همراه داری؟ جعفر نیز آیههایی را از سوره مریم که جایگاه حضرت مریم و عیسی(ع) را روشن میساخت، خواند. نجاشی با شنیدن آن آیهها سخت گریست.وی پس از استماع سخنان جعفر، مشرکان مکه را که با هدایایی نزد نجاشی آمده بودند تا مسلمانان را نپذیرد از حبشه اخراج کرد و مسلمانان در امنیت کامل در آن سرزمین زندگی کردند
حضور مسلمانان در حبشه تا اواخر سال ششم هجری ادامه داشت. پیامبر(ص) قبل از غزوه خیبر، از نجاشی خواست تا مسلمانان را بازگرداند. نجاشی نیز پذیرفت، اسلام آورد و جعفر و دیگران را همراه عمرو بن امیه ضمری سفیر رسول خدا(ص) با دو کشتی به مدینه فرستاد.
فرمانده سپاه اسلام
پس از فتح خیبر و مراجعت جعفر از حبشه، رسول اکرم(ص) در جمادی الاول سال هشتم هجری، جعفر را به عنوان فرمانده اول سپاه به موته فرستاد تا با سپاهیان روم شرقی بجنگندند. وی فرمود: اگر جعفر کشته شد، زید بن حارثه فرمانده سپاه خواهد بود و اگر او نیز کشته شود، عبدالله بن رواحه فرماندهی را بر عهده بگیردبرخی نیز زید بن حارثه را فرمانده اول دانسته و جعفر را امیر دوم سپاه گفتهاند
شهادت حعفر طیار
جعفر در جنگ موته در جمادی الاولی سال هشتم هجری به شهادت رسید. ابوالفرج اصفهانی، اولین شهید از فرزندان ابوطالب در اسلام را، جعفر بن ابی طالب خوانده است طبری مینویسد: پس از شهادت زید، جعفر پرچم را در دست گرفت و شروع به جنگ کرد. چون دید دشمن دورش را احاطه کرده، از اسبش پیاده شد و آن را پِی کرد. سپس جنگید تا دو دستش قطع گردید و شهید شد. بنا بر قول مشهور، وی در سن 41سالگی و دهمین نفری بود که در این جنگ، به شهادت نائل آمد.
شیخ صدوق روایت کرده است پیامبر(ص) پس از شهادت جعفر بر خانوادهاش وارد شد و سخت گریست و فرزندان جعفر را در بغل گرفت و مورد تفقد قرار داد. روایت شده که اسماء بنت عمیس و کعب بن مالک در رثای جعفر بن ابی طالب اشعاری را سرودند.
مدفن حعفر طیار
مدفن وی و دیگر شهدای موته در منطقهای به نام مزار در نزدیکی موته (اردن) و مورد احترام همگان است. جعفر بن ابی طالب، عبدالله بن رواحه و زید بن حارثه در یک قبر دفن شدند و قبر پنهان داشته شد.این مقبره در سالیان اخیر توسط وهابیان تندرو به آتش کشیده شد.
منبه :ویکی
گردآوری :نماگرد